United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
En daarginds, aan de andere zyde, waar 't kokosboschje wuift over de hutten van het dorp, daar ergens was Si-Oenah uit een boom gevallen, en gestorven. Hoe schreide zyn moeder: "omdat Si-Oenah nog zoo klein was" jammerde zy ... alsof ze minder bedroefd zou geweest zyn als Si-Oenah grooter geweest ware. Maar klein was hy, d
"Dit is de man die zich het moedigste verdedigd heeft en zijn kameraden heeft gezegd te vluchten," zeide de alférez tot padre Salvi. Daarna kwam een ander, die er stumperachtig uitzag, en jammerde en schreide als een kind: hij hinkte en had zijn broek vol bloed. "Genade, meneer, genade! Ik zal niet meer op de binnenplaats komen!" schreeuwde hij.
B-è-è-è-è!" schreeuwde de bok. Dik trok zijn zoontje op den wal. Daar stond het kereltje, druipend van het water. "O Vader, m'n bok! M'n bok!" jammerde Jantje. Dik boog zich nogmaals, en greep met beide handen de horens van den bok. 't Kostte hem echter vrij wat moeite om het beest op den wal te krijgen, doch het gelukte hem toch.
Sidderend jammerde Lamme: Hebt genade en medelijden met mij; ik heb mijne arme vrouwe trouw gezworen en ik zal mijn eed gestand doen, hoewel ze heel slecht deed, mij te verlaten. Uilenspiegel, help mij, verlos mij, mijn vriend! Doch Uilenspiegel was te hooren noch te zien. Lamme zeide tot de deernen: Aanschouwt mij, ik lig aan uwe voeten. Ootmoediger kan mijne houding niet wezen.
Maar, o geluk! Maston was met zijn haak aan een schoorijzer van de buis blijven hangen. Hij jammerde en gilde, maar hield zich toch vast. Belfast riep om hulp. Er daagden menschen op; zij haalden touwen, die men om Maston wist te slaan, en met groote moeite trok men eindelijk den onvoorzichtigen secretaris der Gun-club uit den telescoop.
Mijn arme adulescens!! jammerde de dominus. Hij was een uitstekende komediant en de vrouwen, ach, die mochten hem zoo gaarne! Juist die onheilsnacht was hij terug van zijn patricische beschermster! En dan mijn twee "grijsaards": de een wordt waarachtig Christen en de ander gaat er van door! En mijn "paraziet", o Bacchus, mijn "paraziet" ligt met gebroken beenen!!
Ik zie het al, ik zie het al!" jammerde moeder Jane, »zijn gezicht is zoo wit als een doek!" »Welnu?..." hijgde Stargardt, op zijn kruk naar voren wippend. »No. 15 soldaat!" zuchtte Willem. Zijn onderkaak was in zenuwachtige trilling, toen hij met moeite dit antwoord uitbracht. »Maar je hebt toch opgegeven, dat je bijziende was!" vraagde moeder nog angstig. Willem knikte.
En werkelijk, weldra stond hij op, en zonder aan het gevaar te denken, waaraan hij zijne gebroken beenen exponeerde, liep hij met groote stappen op en neder, jammerde, dat hij zijn brief niet had afgeschreven, voordat de koorts zoo hevig werd.
Sid gaapte, rekte zich uit, verhief zich snorkend op zijn elleboog en begon Tom aan te staren. Tom steunde al door, totdat Sid riep: "Tom! zeg eens.... Tom!" Geen antwoord. "Och Tom! Tom! wat scheelt er aan, Tom?" En hij greep hem bij den arm en zag hem angstig aan. Tom jammerde: "O Sid, houd op, schud me niet zoo hard!" "Zeg, wat scheelt er aan, Tom? Ik zal tante roepen." "O, neen! Doe dat niet!"
Daar stond op eens weder het zandmannetje voor hem. Selam! riep hij met eene verschrikkelijke stem, Selam, gij ontrouwe knecht! Zie, wat ge hebt gedaan. Gij hebt mijn raad versmaad, en zie, terwijl gij sliept in de armen dier verleidelijke schoonen, kwam de dief, de roover, die om uw kamp sloop, en hij stal een uwer kameelen. O, jammerde Selam, wee mij. Allah sta mij bij! Wat moet ik doen?
Woord Van De Dag