Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
»Is hij weg, Bob?» vroeg Pieter, schuw om zich heen ziende. »Neen, maar jij moet maken, dat je wegkomt!» antwoordde Bob. »Zeg Pieter, wáár ben je getroffen?» »Dat weet ik niet, o dat weet ik niet!» jammerde Piet. »Dan is het ook niet waar! Vooruit, vlucht, daar komt de boschwachter aan! Vooruit, Pieter, gauw?» »De boschwachter? O O!» steunde Pieter, overeind krabbelende. »Waar waar is hij, Bob?»
Hij riep en schreide, en jammerde, maar alles vergeefs. »Ach, wat moet mij gebeuren!« Joringel ging heen, en liep, en kwam eindelijk in een vreemd dorp. Daar heeft hij langen tijd de schapen gehoed. Dikwijls liep hij rond het slot, maar niet te dicht er bij. Toen heeft hij eens 's nachts gedroomd, dat hij een bloedroode bloem vond, in het midden was een mooie groote parel.
Het was de rekenlei, waarop gekrast werd, want er was een verkeerd cijfer in de som gekomen, zoodat het niet veel scheelde, of zij viel geheel uit elkaar; de griffel huppelde en sprong tegen de lijst van de lei op, alsof het een kleine hond was, die aan de som wilde helpen; maar hij kon dit niet. En toen jammerde het ook in het schrijfboek van Hjalmar. O, dat was vreeselijk om aan te hooren!
Is niet hare stem de schoonste en waaraan nog nooit de tooverkracht ontbroken heeft? Helaas, helaas! jammerde de koningin Parel, en de koning keek droevig voor zich. Met al de macht, die ik over de verschillende elementen bezit, zal ik haar beschermen; de geheime runen zal ik haar leeren, om ze uit te spreken op het beslissende oogenblik.
De wanden van een der harten waren ingevallen, een ander klopte nog heftig, op het derde ontwaakte juist een slang, en toen deze Marko zag, siste ze tegen Marko: "Dank God, o koninklijke Prins Marko, dat ik sliep, terwijl Moussa leefde, want een drievoudig ongeluk zou u anders getroffen hebben!" Toen Marko dit hoorde, stroomden de tranen langs zijn wangen en hij jammerde: "Helaas!
«Hoe wreed!» jammerde Babette. «Waarom moest hij juist sterven, nu de dag van ons geluk aanbrak? God, mijn God! verlicht mijn verstand! Straal in mijn hart! Ik begrijp Uw wegen niet! Ik tast rond in de besluiten van Uw almacht en wijsheid!» En God verhoorde haar bede.
En nu stroomde de regen neer. «Waar zouden Rudy en Babette toch in dit onweer zijn?» zei de molenaar. Babette zat met gevouwen handen, met het hoofd in den schoot, sprakeloos van smart; zij weende, zij jammerde niet meer. «In het diepe water!» sprak zij bij zich zelve. «Diep beneden is hij onder den gletscher!»
Niets was ijzingwekkender dan de klank van dit woest, wanhopig gelui, dat in de duisternis jammerde. Zooals vaak gebeurt, scheen de natuur samen te werken met hetgeen de menschen wilden doen. Niets stoorde de heillooze harmonie van het geheel. De sterren waren verdwenen; zware wolken bedekten den geheelen horizont met haar treurige plooien.
"Je zult zien, nu hooren we zijn bellen gauw, we hooren ze, eer we op den volgenden heuvel zijn." En terwijl de oude Disa op den top van den Elofsheuvel even uitblies, hoorde men 't geluid van bellen beneden uit het dal komen. Nu werd de arme Ulrika weer radeloos van angst. Ze jammerde en schreide, zooals kort geleden in de zaal op Fors.
Christenzielen, riep 't heele gezelschap, is-i dol? "En vooruit! Op den weg, Langs de heg, Met een houw en een stoot De dragonders verjaagd, en den markgraaf gedood... Lieve goeie god, wat heeft-i toch tegen dien markgraaf? jammerde de moeder. Om den buit! Zieje, 't is om den buit, zei juffrouw Laps, ik zeg maar altyd, men begint met 'n bybel, en... "En die buit Is myn bruid...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek