Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Er kon geen sprake van zijn die nog op de tafel te zetten en tijd om nieuwe te maken was er ook niet -och, och, wat een ramp! Maar hoe ze ook klaagde en jammerde en tegen Deugniet uitvoer, er was niets aan te doen, zij zou zich in 't onvermijdelijke moeten schikken en vla zou vandaag van 't menu geschrapt moeten worden.
Ons laatste uur is geslagen, jammerde Madame dan akelig. Bijlange niet, zei hij zoo luchtig mogelijk en nam nog een slokje om zich op te monteren. Jawel, Snepvangers. Zeg dat niet, 't is zoo al erg genoeg! Mijn hart is geen boontje groot... en Marieken, en de kinderen... Waren wij maar samen! Drink eens, moedigde Snepvangers aan die berouw had het verzoek van Antoine te hebben afgewezen.
Urenlang liep zij in de verlaten kamers heen en weer, waar alles met zijn stem tot haar sprak. "Wat heb ik het leven voor ons beiden toch vergooid!" jammerde het soms in haar, en dan hamerde haar hart met woeste slagen, zoodat het haar bijna pijn deed....
Laat ons bidden, sprak Pastoor Doening. Vere! fluisterde Ernest. Maar Simon had hem omarmd en dreef hem achterwaarts. Toen schreeuwde hij: Vere! Vere! Vere! De dokter neigde over het bed, bleef daar een poos, wendde zich om. Hij knikte: Ja. Lieven Lazare barstte uit in luide snikken en du Bessy jammerde aldoor: Ernest, jongen! .... Ernest, mijn goede jongen! .... Toe! .... Toe! .... Ernest! ....
"Zij leeft, maar " "Zij is verleid!" jammerde vrouw Hendriksz, en stiet den jongman van zich, als ware hij de schuldige geweest. "Dat heb ik niet aan je verdiend, moedertje! maar je radeloosheid weet niet, wat ze doet. Ik had Eefje zoo lief, eerlijk lief; je zoudt zoo droef niet gekreten hebben, als zij "ja" had gezegd, toen ik haar vroeg.
Arme Capi! hij, die zoo menigmaal als een goed acteur de begrafenis van Zerbino gevolgd was en dan altijd zulk een treurige houding wist aan te nemen en daarbij zoo steunde en jammerde, dat soms de kleinen aan zijn verdriet geloofden.... De tuinman en zijn kinderen lieten mij toen alleen en zonder zelf recht te weten wat ik deed of wat ik wilde doen, stond ik op.
Plots voelde ik een hevige pijn en een dolkstoot in mijn flank. Mijn bloed vloeide maar diep was de wonde niet en, een verwoede ezel ik, tusschen die verwoede roovers, ging ik voort mij een weg te banen. Zij waren plots zoo op elkander verbitterd, dat zij eigenlijk niet op mij letten. Charis, op mijn rug, sloeg de armen op en jammerde van verschrikking. En de verwarring woelde door een.
Maar wat was dat, werd de grootste hond boos, bromde die zoo? Hè, wat een akelig geluid; de soldaat werd er wakker van. En toen hij goed wakker was, ja toen begreep hij, welk geluid hij gehoord had. Het oude vrouwtje kreunde en jammerde zoo. Dadelijk sprong de soldaat het bed uit en toen zoo gauw mogelijk naar het vrouwtje. Wat zou er toch aan schelen?
Hij gesticuleerde en babbelde zonder samenhang en jammerde ertusschen. Wij konden niet begrijpen, wat hem scheelde. Maar ten slotte gelukte het ons toch met vereende pogingen opheldering te krijgen over zijn ellende, en wij vernamen, dat het overige deel van de stam verder was getrokken en op de schandelijkste wijze Teraiu en zijn gezin had achtergelaten.
Je moest maar liever probeeren bij de maats op het eerste baken te kommen. Maar, och God, zooals dat mensch jammerde toen ze mijn naar benejen zag gaan en over de pier terugloopen. Ik riep wel van we komme terug! maar dat scheen ze niet te hooren en werachtig, meneer, daar laat ze in eene van dat touw los en slaat naar beneje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek