Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 7 juni 2025


Zijn blik scheen aan een zeil te hangen, dat op Pampus in het verschiet verdween, het was Wouter, die den Elburger nastaarde, met vrouw Hendriksz en Eefje aan boord. Mevrouw Van was hij de ontmoeting van moeder en kind, was bij de verzoening tegenwoordig geweest, wie vraagt mij, of zij verder, ter verzachting van beider ellende, iets onbeproefd liet?

"Mijn kind! mijn kind!" snikte de grijze, en toen zij klappertandende het glas water had leêggedronken, volgde vraag op vraag, maar bleef ieder antwoord onbevredigend; Eefje was wat wispelturig van humeur geweest; Eefje was vertrokken, wegens ongesteldheid; dit was alles, wat haar te laste werd gelegd; alles, wat men van haar wist. Het was ongeveer drie maanden geleden!

Intusschen was zij een halve gracht voortgegaan, en zie, daar stond ze voor het huis, waar zij wezen moest. Vlug, als een meisje van drie zesjes schier, vlug wipte ze de stoep op, en de schel ging over, tot twee malen toe. Een knecht, in geel linnen jas, deed open. "Is Eefje thuis?" vroeg de blaauwbessen vrouw.

O dikwijls had zij vader, wiens zuchten haar niet ontgaan waren, hoe hard haar spinnewiel snorren mogt, dikwijls had zij hem getroost, dat Eefje het zeker beter had dan zij in hunne armelijke hut! Eefje verhuisd, en dat zonder het hun te schrijven!

En het schuldbesef stelde het blaauwbessenvrouwtje in staat om te bidden, ook onder die bittere beproeving. "Jongman! het deert me, dat ik je verdacht; wijs me nu den weg; Eefje moet morgen meê! God geve, dat hare ziel niet verloren ga als haar ligchaam!"

Afranselen is alles, wat wij kunnen, wat wij mogen, als zoo'n wulp zich aan onze zuster of ons meisje vergrijpt! Waarom ik het niet deed? ik zal het u zeggen, in de schemering was ik hun op zij eer zij het wisten. "Eefje! heeft hij je aangerand?" vroeg ik, en hief mijne hand al op, "Neen, Wouter! neen," zei ze. "Wat meen je, maat?" vroeg de wulp. "Ik weet wat ik zag, kwajongen!" gromde ik.

En echter, voor mijn arm blaauwbessenvrouwtje was de ruimte, welke zich bij deze woorden voor haar ontsloot, was het velerlei verschiet, dat zij beurtelings verpligt zoude zijn in te slaan, schier verbijsterend. Waar was Eefje? hoe zoude zij haar kind weêrvinden?

Als ware zij niet in staat het lijden, waarvoor zij in den eersten oogenblik geen troost wist te geven, langer aan te zien, staarde de laatste den tuin in, wiens deurramen, ik vergat het te zeggen, openstonden; zag zij onwillekeurig den jongen tuinier de rozenstruiken opbinden die wat weelderig van loover waren geworden, door de gloeijende Augustuszon. "Eefje, Eefje!" kreet de moeder.

Eefje verhuisd! het moest haar wel ondragelijk hard zijn gevallen in die aanzienlijke woning, want zij was altijd een gezeggelijk kind geweest; en had zij in hare buurt niet drie jaren lang op den Huize tot genoegen harer meesters gediend? Eefje verhuisd zij kon het thans beter getroffen hebben; maar als het eens het begin van een zwerfziek wisselen was?

De heer des huizes knikte toestemmend, "en daarom hoop ik, moedertje! dat Mevrouw van je goed berigt zal hebben te geven van je dochter; maar je vergeet je mandje " "Och, Mijnheer! Eefje is ons eenig kind!

Woord Van De Dag

innewaerts

Anderen Op Zoek