Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Hij sprong op toen hij dien hoorde; hij zag een bekend gezigt, waaraan de rouw, dien de grijze droeg, niet misstond; het blaauwbessenvrouwtje had eene boodschap voor hem: "Eefje heeft, eer ze stierf, om je vergiffenis gebeden!"
En echter, voor mijn arm blaauwbessenvrouwtje was de ruimte, welke zich bij deze woorden voor haar ontsloot, was het velerlei verschiet, dat zij beurtelings verpligt zoude zijn in te slaan, schier verbijsterend. Waar was Eefje? hoe zoude zij haar kind weêrvinden?
En het schuldbesef stelde het blaauwbessenvrouwtje in staat om te bidden, ook onder die bittere beproeving. "Jongman! het deert me, dat ik je verdacht; wijs me nu den weg; Eefje moet morgen meê! God geve, dat hare ziel niet verloren ga als haar ligchaam!"
"Foei, Emilie!" zeî haar jonge zusje, "heugt je Eefje niet meer? ze was zoo'n vrolijke, vriendelijke meid." Het blaauwbessenvrouwtje had het kind wel willen kussen. "'t Is waar," viel Emilie in: "je m'en souviens, toen hadden wij die nare, norsche jufvrouw, Numero Acht." "En waar woont Eefje nu?" vroeg de teleurgestelde oude.
En mijn blaauwbessenvrouwtje zette zich een omzien neêr; maar of de oogenblikken, welke zij er verbeidende doorbragt, haar niet lang duurden, vreesselijk lang, dat beslisse iedere mijner lezeressen die nog geene negen jufvrouwen bij haar tienjarig kind heeft gehad.
"Een glas water!" riep hij der dienstbode toe, die verbaasd opzag, dat mijnheer een blaauwbessenvrouwtje binnenbragt. Het glas water werd der oude toegereikt. "Ik dacht er niet aan dat gij hare moeder kondt zijn," sprak de meêwarige man.
Het blaauwbessenvrouwtje stond stil, stond op straat stil, en de voorbijganger, die haar uit den weg duwde, die haar ontwaken deed, wist niet wat er omging in haar gemoed. Eefje had in de laatste maanden niet geschreven; maar er waren haar en haren man toch van tijd tot tijd groeten, er waren hun later zelfs kleine geschenken, geschenken in geld, geworden, die slechts van Eefje komen konden.
Ik geloof, dat je twee en een' halven cent weêrom krijgt; daar zijn ze groet den baas van me, ik kom nog weleens weêr aan." "Wim! jongen als eene wolk! kraai het blaauwbessenvrouwtje eens goeden dag." Maar vrouw Hendriksz wachtte het niet af; vrouw Hendriksz ging verder nog minder opgeruimd, dewijl ze juist getuige was geweest van dat tooneeltje van geluk.
Stom van smarte, maar niet minder verslagen, al kwam er geen klagte over hare lippen, leunde het blaauwbessenvrouwtje over den rug van den stoel, dien haar Mevrouw Van dadelijk had doen zetten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek