Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Mijn "paraziet"!? schreeuwde de dominus, om zijn kostbaarsten slaaf.... Ik heb hem nóg niet gezien! jammerde Syrus en de tweelingen omhelsden hem en zij omhelsden Afer. Mijn adulescens! schreeuwde de dominus. Al mijn dure slaven! Dood? Allemaal dood!? Hij schreeuwde als een bezetene en allen schreeuwden om hem rond.
Alleen Pieter kon er het vroolijke niet van inzien. De tranen liepen hem eindelijk langs de wangen, en hij stond aan den oever te midden van onze natte kleeren, als het beeld der wanhoop. »Och, och, wat moet ik toch beginnen?» jammerde hij. »Was ik maar niet met jelui meêgegaan en had ik maar niet gezwommen!» »Kom Pietje, zeur nu niet, asjeblieft, want daar komen we niet verder meê.
Er zitten zes patronen op! Je kunt er zes neerschieten, voor ze je grijpen! Ik voor mij zal mijn leven zoo duur mogelijk verkoopen!" »Ze zullen ons snellen, heer!" jammerde Marti. »Wat kan mij dat schelen, als ik toch dood ben!" gromde Kees nijdig terug. »Maar ik kom zonder hoofd niet in den hemel van Allah!" »Daar kom je toch niet in, als je zoo bang bent.
Wanneer zij opspeelde, lachte hij; en als zijn vader dreigde, kwam er vuur in zijn oogen. "Dat is een nagel aan mijn doodkist" jammerde zij. "Vrouw," troostte Stoffels haar uit de verte, "je hebt het zelve gewild!".... In 't begin was Willem verlegen geweest om zijn roetzwarte handen en de vuilnis die bij 't werk ging kleven op zijn gezicht.
"Mijn grootsten schat heb ik verloren," jammerde de grimmige reus, "nu kan ik nooit meer zeggen: mijn drank is te warm. Maar ik wil tòch wel eens zien of gij mijn grooten ketel uit mijn huis kunt halen!" Tweemaal trachtte Tyr tevergeefs het vat te tillen: stevig stond het op den grond. Thonarr echter greep het aan, hief het in de hoogte, luid rammelden de hengsels door de hal.
De bange oude wrong zich als een worm en jammerde als een kind. Ik wenkte Osko en Omar. Zij pakten aan en drukten hem op de bank. Houdt op, op, houdt op! kreet hij. Ik moet er door dood gaan! Als ik bezwijk, dan zal mijn geest verschijnen en u aldoor verontrusten! Geef aan uw geest den goeden raad, bij mij niet te komen plaagde Halef.
Het was een al te groot verdriet. Ze wierp zich op den grond, stootte kreten uit, riep den goeden God aan, klaagde en jammerde heel alleen in het veld, totdat de zon opging. Dan kwam ze terug op de hoeve, zei haar dienst op, en toen de maand om was en ze haar loon had ontvangen, knoopte ze al haar hebben en houden in een zakdoek, en begaf ze zich naar Pont-l'
Zijn dochtertje die vóor dien tijd met mijnheer Doxa speelde gelijk met een verduldig kind, mocht zijn naam niet meer uitspreken, en Lieven jammerde maar door, met een Elias' passie, over de bitterheid van "den kelk met eindeloozen bodem, kostbare tastelijkheid van Gods wil." Daar kwamen dagen van diepe armoede, dagen vol met den last van leven, dagen zonder lust en zonder troost.
Ja, ik beminde haar evenals zij mij beminde. Ik verklaar dat gij te zamen haar den dood te gemoet hebt gedreven. Haar bloed kome over uw hoofd, voor altijd en eeuwig!" "O, breng mij naar huis!" jammerde de zoutzak op den vloer "breng mij naar huis, Elisabeth! Ik durf niet alleen gaan. Beatrice's schim zal mij vervolgen. Mijn hoofd draait om en om. Breng mij weg, Elisabeth, en blijf bij mij.
What a pity! jammerde halfluid de stem van de Engelsche. Fonske stond daar, roerloos, met zijn bekladde handjes, tusschen welks vingeren den opgeraapten borstel beefde. Hij had wel kunnen schreien, zonder te weten waarom. Hij keek nog eens bedeesd de jonkvrouw aan en vond haar zóó veranderd, dat hij haar haast niet herkende. 't Was of daar iemand anders vóór hem stond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek