Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Houd je toch stil!" Maar Elsje had het niet gehoord. Zij was veel te veel vervuld van het bezit van haar horloge en druk in gesprek met grootmama en mevrouw d'Ablong. "Hoe maakt Liesje het toch?" vroeg ze, toen Louise later een praatje met haar maakte, "vindt ze het nog zoo prettig op school en is ze alweer gegroeid?"
Ik zal nimmer mijn woord terugnemen, zelfs niet, wanneer uw voorstel mij kon verleiden zoo veel te minder echter, nu ik geen lust gevoel terug te treden." "Dan verlaat ik het huis!" riep zij toornig, "nog voordat uwe vrouw er den voet inzet." "Dat zou mij spijten, grootmama. Gij kunt met een weinig vriendelijkheid zooveel goed maken; trouwens wanneer gij "
Daar moet een heerlijk uitzicht zijn!" "Het spijt mij zeer, Blanka; ik had hetzelfde idee; maar grootmama schijnt een bijzondere reden " "Zoo, spookt het er misschien?" viel zij hem in de rede. Army lachte. "Dat niet, cousine; ik weet er ten minste niets van; of het moest de jonker van Streitwitz zijn, die zich eenmaal om uw bekoorlijk evenbeeld heeft doodgeschoten, zooals de overlevering luidt."
"Army, ik bid u, maak dat ik de torenkamer krijg!" Hare stem klonk zacht, als van een vragend kind. "Ik zal het grootmama nog eens vragen, Blanka." "Maar spoedig, Army," riep zij, en zag hem lachend aan. Hij was verrukt. "Zeker, dadelijk!" stamelde hij; want zóó bekoorlijk had zij er nog niet uitgezien, zoolang zij hier was. "Blanka," liet hij er op volgen, "ik vrees, dat gij u hier erg verveelt."
Wij hebben ons erg goed gehouden, is het niet, Roodkapje?" "Ja, dat dunkt mij ook." "Jij moet nu ook maar eens gauw een keuze doen, Cilly," zei grootmama lachend en met een veelbeteekenend knikje. "Dat is niet meer noodig, grootmoedertje, dat weet u wel," zei Cécile, trotsch het hoofd in den nek werpend. "Het is nu bijna September en over een dag of tien wordt mijn engagement publiek."
O, wat was het heerlijk, toen zij aan het eind harer reis aankwam, terstond toen zij uit den coupé stapte, het lieve gezicht van grootmama voor zich te zien! "Welkom thuis, kind, welkom thuis!" zei de oude dame, Elsje naar zich toetrekkend en een kus gevend. "Wat heb ik naar je verlangd!" "En ik naar u, grootmama," zei Elsje warm. "Ja? Kom, dat is goed.
Kom, laat mij maar eens netjes even uit, dat doet Cilly ook altijd." Elsje gehoorzaamde lachend. Bij de voordeur reikte Frits haar nog eens de hand en zei: "Nu, dag Roodkapje. Ik zal straks aan grootmama schrijven hoor, dat je hoogstwaarschijnlijk komt." "Dag mijn.... Frits," zei Elsje verlegen. "Zóó!
Het bleef een poosje stil in de kamer, toen klonk het zacht en bedeesd: "Grootmama." De oude dame keek snel op. Niettegenstaande zij Elsje herhaaldelijk had aangemoedigd haar bij dien naam te noemen, was deze altijd met zekere verlegenheid "mevrouw" blijven zeggen, bevreesd als zij was dat hare tante en Cécile er aanmerking op zouden maken als zij anders handelde.
Blanka sprak meest met hare oogen, en deze donkere sterren schenen te zeggen: wat is het hier vervelend! Ook hare grootmama en moeder hadden bij hare komst verrast opgezien. De eerste had aan Nelly verzekerd, dat zij nooit gedacht had dat de "kleine roodharige Blanka, het klierachtige kind," zulk een pikante schoonheid zou worden. Een pikante schoonheid!
"Je bent zeker zoo vervuld geweest van je engagement, dat je het heelemaal niet vreemd vond dat mama en ik plotseling voor twee dagen uitgingen," zei ze tot Frits aan den avond van den dag, waarop mevrouw d'Ablong en zij teruggekomen waren. "Grootmama zeide dat alles een verrassing wezen moest," zei Frits, en ik heb dus heel gedwee naar niets gevraagd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek