United States or Burkina Faso ? Vote for the TOP Country of the Week !
Elsje keek haar dankbaar aan, terwijl ze gehoorzaamde. Mevrouw d'Ablong ging tegenover de oude dame zitten en begon: "Grootmama vindt, Elsje, en ik vind het ook, dat het goed voor je zijn zou, eens wat meer met meisjes van je eigen leeftijd om te gaan.
Grootmama kwam trouw elken avond even bij Elsje's bed om haar nog eens goeden nacht te kussen en deed dit in deze dagen bizonder hartelijk, maar zij vroeg haar niet, of haar iets scheelde en wat; zij begreep heel goed, welken strijd het meisje had te strijden, maar vond het toch niet goed tusschen haar schoondochter en Elsje te komen.
Neen die was er bijna niet meer. Zij gehoorzaamde haar vader immers zoo gewillig, toen deze zeide: Gij wordt ongelukkig zie van hem af! Maar hij kon het haar niet euvel duiden; haar vader zal wel gezegd hebben: hij bemint u niet; hij wil alleen uw geld. Dat was al genoeg; maar wat zou dat andere zijn met grootmama? Baron Frits en Lisette!
Ik ben echter overtuigd, dat ik hare hand verkregen had, zonder die treurige voorvallen van vroeger; de ouders willen hun kind niet laten gaan naar het huis, waar hun oude vijandin troont dat zijt gij, grootmama!" "Ik!" De barones sprong driftig overeind. "Bespottelijk!" vervolgde zij, en liet zich in haar stoel terugvallen.
Army zag haar verrast aan. "Waarlijk, grootmama? Ik dank u; gij neemt een centenaarslast van mijn gemoed; het was zeer onaangenaam voor mij, u moeite te veroorzaken, die u niet aangenaam was. Mag ik weten, wat tante nog meer schrijft?" De oude dame lachte. "Neen, mijn kind," zeide zij, "het is niet goed, dat men te veel vleiends over zichzelven hoort." "Houdt tante van mij?" vroeg hij opgewonden.
"O neen, grootmama; het liefste zag ik, dat gij in mijn huis uw verder leven vreedzaam doorbracht, maar daar gij mij de keuze laat: gij of zij zeg ik van ganscher harte: "mijne bruid!"" Hij had luid gesproken, en zijne woorden klonken oprecht gemeend.
Maar zoo kom je er niet af! Ik wil een krans hebben voor mijn strooien hoed en een beetje gauw ook!" "Plaag dat arme kind toch niet zoo, Frits," zei grootmama. "Alsof zij mij nooit plaagde!" zei Frits, op een toon van verdrukte onschuld. "Ik doe nu in ieder geval heel gedwee wat je me bevolen hebt," zei Elsje bedaard.
"Zie Nelly," zeide hij, "dat alles, zoover uw oog zien kan, was eenmaal het onze." "De papiermolen ook?" vroeg de kleine en wees op het met leien gedekte gebouw. "De molen zelf niet, maar wel een groot gedeelte der landerijen. Grootvader heeft ze aan des molenaars vader verkocht, toen hij zich eens in verlegenheid bevond zoo verhaalde grootmama mij.
Het was mogelijk dat de ziekte van tamelijk langdurigen aard zou zijn en het was dus niet ongewenscht dat de patiënt op een vroolijker kamer lag, ergens waar zij de zon eens kon zien en niet alleen de kachel warmte bracht. Grootmama opperde terstond het plan dat haar kamer, die ruim en vroolijk was en aan den zonnigen tuinkant lag, voor Elsje in orde zou worden gemaakt.
Kom, kom, wees maar bedaard. Je moet eens naar buiten, dat zal je goed doen. Het is hier ook zoo benauwd in de stad. Wat zegt u, Miss Piper, heeft zij de buitenlucht niet dringend noodig?" De gouvernante knikte, ernstig toestemmend. "Grootmama heeft tot voor een paar dagen in de meening verkeerd dat Elsje met tante en Cécile meegegaan was," hernam Frits, "en ik zelf ben op reis geweest.
Woord Van De Dag