Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Willem haal jou fiets en ik de mijne en dan naar het Malieveld; wij moeten de schoten hooren lossen.« Grootmama schreide van louter vreugde, toen haar oudste kleinzoon de blijde tijding bracht. »Eerst ontbijten jongen, dan mag je naar het Malieveld, we moeten samen danken, kindlief. O, sedert mijn eerste geboren werd, ben ik zoo bezorgd niet geweest als nu.
Wij zitten nu net zoo poëtisch in schemerdonker en daar heeft ze geen licht voor noodig." "Ik weet niet of Elsje er lust in heeft," zei grootmama langzaam en een weinig bevreesd dat Elsje er tegenop zou zien, in dit gezelschap iets voor te dragen. "Dat denk ik wel," zei mevrouw d'Ablong beslist, terwijl Elsje zwijgend voor zich keek, onzeker wat zij zeggen zou.
Er komen zeker ook weder andere, betere tijden, en grootmama heeft mij nog onlangs gezegd, dat de zaken niet zoo hopeloos stonden, daar wij toch nog een rijke erfenis van tante Stontheim te wachten hebben." "Grootmama gelooft stellig aan deze erfenis, maar "
Twee dagen later, 's middags om twee uur, reed Elsje, in gezelschap van Frits, naar het station. Het was haar bijna alsof zij droomde, toen hij haar verzekerde dat zij nog vóór vijven bij grootmama buiten zouden zijn en zij keek zegevierend naar de stoffige, warme straten en grachten, die zij langs reden het was zoo'n heerlijke gedachte dat zij die nu in weken niet zien zou!
Frits zou er stellig wel niet meer om vragen, maar in ieder geval zou ze het toch zeker niet doen. Zij wilde niet nuffig en coquet worden evenals Cécile en o misschien, misschien was ze wel te vrij geweest en te familiaar, maar grootmama en Frits hadden er toch niets van laten blijken dat ze dat vonden en ze was hier zoo innig gelukkig geweest.
"Geduld maar, geduld maar, wij gaan toch vooruit," zei de dokter en Elsje was geduldig en droeg hare beproeving en haar leed zoo moedig mogelijk. Het was een zware dag voor haar, toen grootmama weer naar buiten vertrok en aan den middag van dien dag zat ze stil en ernstig voor zich uit te zien in den tuin, met een gevoel van verlatenheid in haar hart, dat zij te vergeefs poogde te overwinnen.
"Tante is van oordeel, dat gij een verstandig jong mensch zijt, en zeker eens een echte Derenberg zult worden." Army's gelaat werd bewolkt. "Is dat alles?" "Vooral," klonk het schalksch van de dunne lippen der grootmoeder, "wanneer u eenmaal een schoone, geliefde vrouw ter zijde staat." "Heeft zij dat geschreven?" riep hij haastig en greep, hoog blozend, hare hand. "Grootmama, wees goed!
Zij sprak trouwens in het geheel niet en nam geen de minste notitie van Elsje, totdat het rijtuig voor het huis van mevrouw d'Ablong stil hield. "Het zal mij eens verwonderen of grootmama nog op is," zei ze toen, "misschien is ze al naar bed gegaan, vermoeid van de reis." "Zou je grootmama dan vandaag al komen?" vroeg Elsje uit het rijtuig stappend. "Ja, van avond, terwijl wij uit waren."
Ze zal toch naar hare tante vragen, als zij die den geheelen dag niet ziet en buitendien ben ik er volstrekt geen voorstander van, dergelijke dingen voor patiënten verborgen te houden, als het niet absoluut noodzakelijk is." Elsje herkende de stem van den dokter en hoorde grootmama antwoorden: "Dan moet ik het haar straks zeggen, als zij wakker is, het arme kind!
Zie, Bertha van onzen meesterknecht in den molen lijdt aan eene borstziekte; de dokter zegt, dat alleen een verblijf in Vevey of Montreux haar kan genezen; zij is veel zieker dan moeder, en nu zou ik graag zien, dat Bertha in mijne plaats meeging; ik ben nog jong, misschien kom ik nog wel eens in "la bella Italia", zooals uwe grootmama zegt." Army stond plotseling op en ging naar het venster.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek