Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 31 mei 2025


De wandeling was echter zoo mooi en Liesje babbelde zoo gezellig, dat Elsje toch erg genoot en in een heel opgewekte stemming weer thuis kwam. "Ga eens even met grootmama en mij mee, Elsje," zei mevrouw d'Ablong na de koffie. "Wij hebben je iets heel gewichtigs te zeggen."

Paul had Ben aan het ravotten gebracht, geërgerd over de zoetheid van het kind, dat stil op een bankje aan de voeten zijner grootmama was gaan zitten. Zeg Eline, ik moet je toch eens vragen....! begon mevrouw Van Raat fluisterend. Is het zoo? Eline voelde een lichten blos haar wangen kleuren, maar zij deed, of zij de vraag niet begreep. Wat mevrouwtje? Hoe meent u?

Zij keerde zich om en ging naar den stoel harer moeder, om haar wang tegen het lieve gezicht te vlijen. Zij tastte met de hand, maar vond slechts het ledige kussen. "Mama," riep zij zacht het bleef stil. "Nu is ook zij naar grootmama gegaan," fluisterde zij en viel in den zachten stoel neder. "Allen verlaten zij mij, och, dat ze toch terugkwamen!

»Zou je graag nagewezen worden voor slecht Fransch, leelijk Engelsch, onnauwkeurig gesproken Duitsch, petekind?« »O, neen, Grootmama, maar Hollandsch hoeft zoo mooi niet.« »'t Is goed, dat H. M. je niet hoort, meisje!

Zoo gezegd, zoo gedaan, en een kreet van verbazing en vreugde ontsnapte haar, toen ze haar onderlijfje en het korset losgemaakt had en plotseling iets ritselend op den grond hoorde vallen, dat ... het kostbare parelsnoer bleek te zijn! Waarschijnlijk was het slootje door grootmama niet heel stevig vast gemaakt en los gegaan, toen Elsje voor het open raam naar buiten zat te kijken.

Grootmama kwam nooit in de ziekenkamer, zoolang zij wist dat Liesje er was; en Sanna mompelde zoo iets van eigenzinnigheid, en dat zij even goed eene zieke kon verplegen als dat nietige ding, daar uit den molen; "dat was weer zoo'n idée van de jonge barones."

En nu volgden er dagen voor Elsje, die zij haar geheele leven niet weer zou vergeten, dagen van rein genot, waarin de vrede en blijmoedigheid terugkeerden in haar hart. Bijna overweldigend was voor haar in het begin de aanblik van de prachtige natuur. "Nu moet je maar eens alleen een eind gaan wandelen," zei grootmama den eersten ochtend na het ontbijt.

Grootmama vroeg ook: "He, heb je Frits niet mee gebracht?" en Elsje antwoordde heel gewoon: "Neen grootmama," zonder te blikken of te blozen. "Dan is hij toch zeker alleen gaan wandelen," zei grootmama weer en Elsje zweeg; ze wist immers, dat de oude dame het bij het rechte eind had.

Hoofdstuk X. Grootmama. "Een telegram, mevrouw, of u zoo goed wilt zijn, hier even uw naam te teekenen," met deze woorden kwam Dina twee dagen later de eetkamer binnen, waar mevrouw d'Ablong, grootmama, Miss Piper en Cécile aan het ontbijt zaten. "Zeker toch een telegram van Lizzie's grootmoeder," zei Cécile ontevreden, "om te vragen hoe het op dit oogenblik met haar is.

Ja, hij wist wel, dat zijne familie in behoeftige omstandigheden leefde, maar met de gewone onbezorgdheid der jeugd, had hij zich daarover niet bekommerd. Nu had zijne grootmoeder er over gesproken en hem tegelijk het uitzicht op eene rijke erfenis geopend, maar er was nog eene erfgename, een klein, roodharig schepsel, zooals grootmama haar genoemd had.

Woord Van De Dag

buitendam

Anderen Op Zoek