Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ik sta er op dat je een krans voor jezelf vlecht en dan nog een voor grootmama en een voor mij." "En als ik dat nu eens niet doe?" vroeg Elsje lachend. "Dan noem ik je nooit meer Roodkapje." "Alsof dat zoo'n straf was!" riep Elsje uit, om toen plotseling van toon te veranderen en langzaam, en als bij zichzelf te zeggen: "Ja .... dat zou ik toch wel een beetje jammer vinden."
"Ik zeide u immers, dat de proefneming mislukt is," stelde hij gerust, met zijne vingers door zijn zwarten baard spelende. "Ik heb een korf gekregen, grootmama, een zeer verstaanbare korf; ik verzoek u nu echter niet meer over onverschilligheid te spreken." Uit zijne woorden sprak diep gekrenkte eigenwaarde. "Een korf?" vroeg zij verwonderd en ongeloovig; "een korf zegt gij, Army?"
De vijver lag als een ronde spiegel midden in het frissche groen der gazons, bespikkeld door eene witte, fladderende vlucht duiven. Wat een alleraardigst uitzicht, sprak Eline verrukt. Maar kijk, wie wuift daar? O, dat zullen grootmama en de tantes zijn! riep Cor uit.
Het laatste rijtuig reed weg en Cécile liet zich met een zucht op een der canapés neervallen, volkomen bereid nog een praatje met Frits te houden voordat ze naar boven ging, toen hare moeder opeens met een verschrikt, bleek gezicht weer binnen kwam met het onrustbarende bericht dat Elsje niet op haar kamer was en noch Keetje, noch de andere dienstboden, noch grootmama en Miss Piper haar hadden gezien.
Toen het comediestukje geëindigd was en de jeugdige actrices levendig waren toegejuicht en herhaaldelijk teruggeroepen, nam grootmama afscheid en ging naar hare kamer. Zij was moe en men zou zich nu ook wel zonder haar kunnen amuseeren, betuigde ze lachend. Zij fluisterde Elsje nog een paar bemoedigende woorden toe en ging toen heen. Het arme kind voelde zich nu weer erg verlaten.
"Meer overeenkomstig mijn stand?" vroeg hij, "dat zal bezwaarlijk zijn; de betrekkingen, die ik aanvaard, zijn de beste die er zijn." "Misschien compagnon van mijnheer uw schoonvader lompenmolenaar numero twee! nietwaar?" "Ik bid u, grootmama, laat ons van dat onderwerp afstappen!
"Wat blijft hij dan vreeselijk lang uit," zei Cécile, "niet heel beleefd tegenover jou, Lou, het is je laatste avond." "O, ik mis hem niet erg," fluisterde Louise met een veelbeteekenenden blik op Elsje. "Nu begrijp ik toch heusch heelemaal niet, waar Frits blijft," begon grootmama weer, toen het over negenen was en haar kleinzoon nog maar steeds niet terug kwam.
Kindersproke heet het; misschien kent u het, grootmama?" Neen, niemand kende het. "Begin maar gauw, dan zijn wij even ver als jij," zei Cécile. En met een heldere stem, eenvoudig en zonder eenige gemaaktheid, begon Elsje te reciteeren: KINDERSPROKE. Nacht is niet boos... Als hij komt de nacht, Maakt hij den hemel open, En veel sterren en sterretjes komen zacht Op gouden voetjes geloopen.
Nu en dan haalde zij diep adem en eens zelfs hoorde hij haar zacht neuriën bij zichzelf op een wijze, alsof zij er zich nauwelijks van bewust was dat zij dit deed. Toen het rijtuigje voor het hek der villa stilstond en zij grootmama onder de veranda zag staan, ontwaakte zij uit haar mijmering en sprong zoo vlug uit den panier dat Frits uitriep: "Neen maar, wat een haast heb je, Roodkapje!"
Het zou heel aardig wezen, Frits eens weer te zien, maar daarom behoefde haar hart nu toch niet zoo dwaas onstuimig te kloppen en was het volstrekt niet noodig dat hare wangen zoo gloeiden! "Wel, kindje, wat staan je oogen helder, bevalt het luie leventje je al goed?" vroeg grootmama, en Elsje knikte een beetje verlegen, zij voelde zich zoo vreemd en o, ze zag zoo tegen morgen op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek