Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Daar binnen hoorde men de oude dame op en neder loopen en telkens, als zij de deur naderde, zag Liesje angstig de kamer rond, of zij ook eene plek vond om zich te verschuilen. Op eens vernamen zij Blanka's stem, vriendelijk en welluidend als immer. "Grootmoedertje," vleide zij, "ik heb een verzoek aan u; ik had het Army opgedragen, maar hij heeft het zeker vergeten, die ondeugd.
In ditzelfde jaar kwam onze schrijver te Moskou in nauwe aanraking met het gezin van den reeds bejaarden S. T. Aksakoff. De lente oefende op Tolstoi eene prikkelende werking uit. Deze opwelling van energie wordt door hem in een' brief aan zijne tante, gravin A. A. Tolstoi, in dat jaar 1858 geschreven, goed weergegeven: "Grootmoedertje! Lente...
En terwijl wij beneden in de woonkamer het water hooren klotsen, bidden wij op het donkere zoldertje. Ik vertel niets van het gebed; van een zoo heilig oogenblik moet men niet willen vertellen. Maar het gebed boven de golven, hand in hand met oud grootmoedertje op het zoldertje, blijft mij een glanspunt in mijn herderlijk werk. Toen ik de trap weer afklom, weende oud moedertje nog.
En nu is er niemand meer, die wezenlijk van mij houdt en die mij noodig heeft! O, ik had nooit van haar weg moeten gaan mijn lief, lief grootmoedertje! Och, was ik nu ook maar dood, was ik nu ook maar dood!"
Vol dapperheid koos Estella dezelfde steenen uit, en antwoordde, zoo vaak hij zich omwendde, teneinde te vragen: "Wilt gij dat ik u de hand reik?" "Neen, zeker niet. Gelooft gij mij dan een grootmoedertje?" "Het is alsof men zich thuis bevindt", herhaalde Estella vroolijk. "Men zou uwe rotsen in een salon kunnen plaatsen!" "Wacht maar, wacht maar!" sprak Hector, "Gij zult eens zien".
Zooiets te zien, in je op te nemen, het te overdenken, is zoo geheel iets anders dan het in nuchtere taal, voor anderen, die het Oostersche leven niet kennen, neer te pennen en begrijpelijk te maken. Wij gaan het oude grootmoedertje Maandagmiddag bezoeken, om van haar nog het een en ander van 't doen en laten der vrouwen hier te vernemen.
Zij waren een uur geleden aan de villa gekomen, hadden even gewacht, maar waren toen ongeduldig geworden en de wandelaars gaan zoeken. "Dol gezellig dat wij u zoo makkelijk hebben gevonden," zei Cécile, grootmama een kus gevend. "Ik heb onzinnig naar u verlangd, grootmoedertje." "En naar mij toch zeker ook?" vroeg Frits, met welgevallen naar zijn nichtje kijkend.
Wij hebben ons erg goed gehouden, is het niet, Roodkapje?" "Ja, dat dunkt mij ook." "Jij moet nu ook maar eens gauw een keuze doen, Cilly," zei grootmama lachend en met een veelbeteekenend knikje. "Dat is niet meer noodig, grootmoedertje, dat weet u wel," zei Cécile, trotsch het hoofd in den nek werpend. "Het is nu bijna September en over een dag of tien wordt mijn engagement publiek."
Paul nam zijne pet af en zei zoo vriendelijk mogelijk: "Dag, Grootmoedertje, hoe is het met U?" "Wie ben je, die zoo vriendelijk goedendag zegt?" vroeg het oude vrouwtje. "Twaalf eikenbosschen heb ik zien groeien, en ik heb ze ook weer zien sterven; maar nog nooit is hier iemand geweest, die mij zoo vriendelijk goedendag zei." "Ik ben een vermoeide wandelaar," zei Paul.
"Ja, grootmoedertje, maar weet u nog wel, dat Army ons indertijd vertelde, dat Blanka overal gehouden werd voor de eenige erfgename ?" "Och kom! Dan staat de zaak nog gunstiger de man heeft altijd de beschikking over het vermogen zijner vrouw; trouwens, ik geloof het niet; tante Stontheim hield te veel van Army." "Maar, wanneer nu het testament eens vóór dien tijd gemaakt is?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek