Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Flipsen w
"Neen Flipsen, dat geloof ik niet." "Ik weet het zeker. Dat gras is van Geurs, en je bok moet er afblijven. Als ik het weer zie gebeuren, zal ik er proces-verbaal van opmaken, hoor je. Denk jij, dat je maar doen moogt, wat je wilt? Ik zal je dat wel anders leeren. 't Is gewoon diefstal, maar daar storen jullie je niet aan, hè? Jij niet, en je vader niet!
Op Jan Trom bleef Flipsen erg boos, dat kon Jan duidelijk opmerken. Flipsen groette hem nooit terug, als hij hem tegenkwam, en keek hem altoos aan met een blik, die hem niet veel goeds voorspelde. Jan trok er zich echter niets van aan, want hij voelde zich volkomen onschuldig.
"Wel neen, vrouw, ik kan best van den wind leven, net zoo goed ten minste als jij." Zijne vrouw koos de verstandigste partij, en zweeg. Flipsen gebruikte zijn ontbijt zoo haastig mogelijk, en zette zich aan zijn schrijfwerk. Doch nauwelijks was hij daarmede bezig, of er kwam eene boodschap van den burgemeester, dat hij dadelijk op het kantoor moest komen.
"Juist, juist," zei Flipsen met een onmerkbaar lachje om zijne lippen. "Nu jongens, zoekt maar goed. Er zal hier of daar nog wel wat te vinden zijn." Hij liet de jongens staan en ging naar huis. Maar hij lachte inwendig van pret, want hij twijfelde niet, of hij was thans de daders wel degelijk op het spoor. "De pottenschipper," mompelde hij tusschen de tanden.
"Wij zoeken beenen en vodden," gaf Frans ten antwoord. En hij hield de mand een weinig naar voren, om er Flipsen in te laten kijken. Deze wierp er een blik in en zag, dat er inderdaad enkele beenderen in lagen. "Vind-je die in het schoolboschje?" vroeg Flipsen verwonderd. "Hoe komen die daar dan?" "Misschien door de honden, die er daar aan kluiven, omdat het er een rustig plekje is," zei Frans.
Opeens voelde Jan, dat er beweging in zijne auto kwam. Deze werd met kracht vooruit geduwd. Hij keek om en zag, dat Frans Tor achter de kar liep. Lachend zei deze: "Ik zal je een zetje geven, Jan, dan ga je vliegensvlug naar beneden." "Niet doen, niet doen, Frans!" riep Jan hem waarschuwend toe. "Ginder loopt Flipsen, en ik wou hem liever niet voorbij rijden." "Gekheid!
Zijn Moeder vond de geschiedenis lang zoo grappig niet als Vader Dik, maar omdat Jantje jarig was, liep alles nog al goed voor hem af. Hij kon zijn daagsche pakje weer aantrekken, dat intusschen gedroogd was, maar met den bok mocht hij dien avond niet meer rijden. Achtste Hoofdstuk. Jantje krijgt het met Flipsen te kwaad, en dankt aan zijne magere leden zijne redding uit een dreigend gevaar.
"Flipsen," zei ze, "ik denk, dat er volk is. Er wordt, geloof ik, aan de ruiten getikt." "Zoo? Ik heb er niets van gehoord. Nu, dan moeten ze nog maar eens tikken." De veldwachter ging voort met zijn schrijfwerk. "Rikketik, rikketik!" klonk het opnieuw. "Hoor je wel?" riep de vrouw. "Ja, nu hoor ik het ook. Waarom tikt dat volk niet aan de deur, zou je zeggen?
Daar kunnen ze op rekenen!" Toen het 's avonds donker geworden was, begaf Flipsen zich naar den tuin van Geurs, en verborg zich daar achter eenig kreupelhout. Het regende hard, doch daaraan stoorde hij zich niet. "Die deugnieten zal ik snappen, al gaat het ook keisteenen regenen," mompelde hij, terwijl hij den kraag van zijne jas opsloeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek