Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Au, au, ik heb het niet gedaan! O, o, au, au, houd toch op!" "Daar! daar!" riep Flipsen, wiens woede nog niet bekoeld was. Eindelijk liet hij Bruin los, en riep: "Probeer het nu nog eens, kwajongen, om me voor den gek te houden, als je durft!" "Au, au, o wat doet het zeer, en ik heb het niet eens gedaan!" huilde Bruin, terwijl hij zich met beide handen op de pijnlijke plaatsen wreef.
Hij was zoo zwart als een moriaan, en 't leek wel, of hij al de schoorsteenen van het dorp had geveegd. Hij werd braaf uitgelachen, en ging zoo spoedig mogelijk naar huis om zich te wasschen. En zijn vader plaagde hem ook niet zoo'n beetje. Tiende Hoofdstuk. Hoe Flipsen zocht.
Regelrecht ging hij naar de woning van Klaas Zwart, en ook daar doorzocht hij het heele huis en de schuur. Maar alweer tevergeefs. Daarna begaf hij zich naar 't huis van Thor, den oud-gediende uit Indië. Deze ontving hem ver van vriendelijk, maar daar stoorde Flipsen zich niet aan. Hij doorsnuffelde ook diens woning van boven tot beneden, echter zonder het gewenschte gevolg.
Als hij met zijn bok uit rijden was en hier of daar even uitstapte, wat nog al dikwijls gebeurde, zoodat zijn bok gelegenheid kreeg om wat gras of klaver van den berm te eten, kwam Flipsen, zoodra hij dat zag, op hem af, en gaf een geducht standje. "Die bok m
"Ja, dat is heel wat anders!" bromde Flipsen, uit zijn bed stappende. Hij trok de kousen van den vorigen dag weer aan, stapte met zijn rechterbeen in zijn linker-broekspijp, wat hem slecht beviel, want zoo kon hij zijne broek niet anders dan achterste-voor aankrijgen, en dat was zijne bedoeling niet, wiesch en kleedde zich, en zette zich aan tafel, om te ontbijten.
Maar toen hij vernam, dat Klaas reeds eene volledige bekentenis had afgelegd, raakte hij geheel in de war en in zijn eigen leugens verward. Het einde was, dat ook hij bekende aan de gepleegde diefstallen schuldig te zijn. De burgemeester maakte van alles proces-verbaal op, en toen hij daarmede klaar was, zeide hij: "Flipsen, doe de deur maar open. Zij kunnnen alle drie vertrekken.
Zoolang ik hier burgemeester ben, is er van geen dieverij sprake geweest, en wij moeten het kwaad zoo spoedig mogelijk den kop indrukken." Flipsen sloeg op militaire wijze aan, en zeide: "Ik zal m'n best doen, burgemeester. 't Zal aan mij niet liggen, als de dief niet gesnapt wordt." "Dat is goed, en daar vertrouw ik ook op."
Laten we probeeren, wie het hardst trekken kan, Flipsen of wij." Jan en Piet pakten Dik opnieuw beet, en trokken wat zij konden. De veldwachter nam hem bij de beenen, en trok ook uit alle macht. Het gevolg was, dat Dik bleef, waar hij was, en het mooiste was nog, dat Flipsen niet eens merkte, dat Dik daarbuiten helpers had.
"Ja, burgemeester," zei Flipsen, die met zijne leugens in de klem begon te raken, "ziet u...." "Laat dat "ziet u" nu maar weg, asjeblief. Ik zie nog zeer goed, dat beloof ik je. Ik zie nu zelfs duidelijk, dat je leelijk staat te liegen, is 't zoo niet?" "Ja, burgemeester, ziet u, ik bedoel.... dat.... weet u...." "Zwijg nu maar verder, Flipsen. Ik merk het al.
"Schipper, je gaat mede naar het raadhuis, en Flipsen, neem jij die voorwerpen in beslag. Ik houd mij overtuigd, dat wij de bende thans op het spoor zijn. En jelui, jongens," vervolgde hij vriendelijk tot Jan en Karel, "zal ik het voor dezen keer vergeven, dat je mijn bevel, om den brief bij Flipsen te bezorgen, niet hebt uitgevoerd. Je bent een paar slimme rotten!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek