Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
"Dat komt, pa, omdat u ergens op moet staan," maande Amélie met de gebruiksaanwijzing in de handen. Uit de pedalen stappend, klom-ie op 'n stoel, zette zich af, kwam met 'n bons neer. 'n Flesch zwavelzuur, geheel ontdaan, smakte omlaag. "Da's prettig," gromde hij. Tegelijk klopte Chris, die den slag had gehoord. "Niks! Niks!," snauwde Pieter Zwaluw: "blijf in je keuken!"
"Vader zei dat ik maar zeggen moet morgen dokter, maar als ik goed heb gehoord, dan spraken va en moe van Dinsdag, da's overmorgen dokter. Ziet u, ik wil niet buiten mijn hart spreken dokter." "Doe jij dat nooit lief kind. Nooit!" zegt Helmond en drukt weer de hand op het hoofd: "Ga nu naar huis, en zeg aan vader dat hij er vast op rekenen kan overmorgen zijn geld te zullen krijgen."
"Joawel, zooveul as deur Baltesar Gerards van kant is gemoa.... maakt," vult Janssen aan. "Krek zoo, dus zou ie meinen da'k erst Delft most nemen....?" "Zeker! heel zeker!" En Van Middelnesse ontwerpt inderdaad een zeer goed reisplan, doch Scheveningen, Scheveningen vergeet hij! "Moar 'k wou ook de zee zien," herinnert de Betuwnaar, "Da's waar, da's waar ook!"
Paai me toch niet!" roept Toon met een nare stem: "Wat jij deedt, da's jou zaak, maar wat er tusschen hem en z'n baas was, dat raakt jou geen zier.
'k Jòk niet. Tante he't me verteld, de dag dat Oom me koffer gehaald he't, dat ie gedreigd had mit de peliessie.... Nou dan! Ja maar da's ook al!
»Da's in orde,« zei Sikes en legde haar in een hoek neer. »In zoo'n bui is ze bijzonder sterk in haar armen.« De Jood wischte zijn voorhoofd af en glimlachte, als voelde hij zich verlicht, nu de ruzie voorbij was; maar noch hij, noch Sikes, noch de hond, noch de jongens, schenen het voorgevallene anders te beschouwen dan als iets dat meer in hun bedrijf voorkwam.
Beverig, half-huilend, nam ze 'n slok, hield 't hoofd wat links en bleef zoo kreunend, grommend als 'n jonge hond, rechtop in bed zitten. "Gaat 't wat over?" Ze knikte van nee. "Die vervloekte kies!... Die verdomde tanden van jou!"... "Kan ik 't dan hellepen" , huilde ze voorzichtig om den slok niet in te slikken. "Da's elken nacht zóo.
Hè, zeî Felix, met een eensklaps aangestoken vroolijkheid, hè, da's mooi! en hij gleed van Jozefs knie en ging, zonder verder te bedanken, voor het venster zijn boekje bekijken. Daarna werd er koffie gedronken.
"Ho jonge", zei ik, "da's niet afgesproken. Wil jij zware biefstukke nuttigen, ga dan je gang. Maar dan ook op staande voet mijn gekleede-jas terug!" Met mijn tweeden bundel, "Menschen om ons" heb ik een naar avontuur beleefd. Kort na de verschijning ging de uitgever failliet. Voor de "Witte" in den Haag stonden ze met zoo'n open handwagentje te venten. Een kwartje een heel boek.
»Ik weet niet, hoeveel je hebt en ik denk, dat je 't zelf ook niet weet, want 't tellen zou heel wat tijd kosten,« zei Sikes, »maar ik moet van avond wat hebben, dâ's nogal glad.« »Nou,« zei Fagin met een zucht, »dan zal ik de Slimme er wel om sturen.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek