Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Het adres, hetwelk een zwaar beverig schrift vertoonde, was klaarblijkelijk door iemand ter neder gesteld, die de gewoonte niet meer had om de pen te voeren, wien het ook misschien aan kracht ontbroken had, om die weinige woorden ter neer te schrijven. De omslag voerde slechts één naam, den naam van den dokter, met die roerende aanbeveling: "Aan dokter Antekirrt.
De juffrouw, met 'n schoone schort voor, kwam opgewonden vragen, wat ze doen moest, "als 't den dokter was...." "'m Hier binnen laten," zei Go beverig, en ze schudde afwerend 't hoofd tegen Gerard, die even tegen 't raam tikte: "daar istie." 't Was 'n vriendelijke, oude, gemoedelijke man, die rustig naar 't nerveuze verhaal zat te luisteren, toen opgewekt vroeg, de patiënt eens te zien.
Maar gisteren, toen had ze zich vroolijk gevoeld en blij, vol ongeduldig verlangen naar al het ongekende genot, dat haar in de groote stad wachtte en nu och nu zou ze veel, veel liever bij grootmoeder hebben willen blijven. Zij voelde zich ook niets prettig, zoo raar beverig en zoo akelig benauwd, net of ze niet goed slikken kon. Ze wou dat tante dien brief maar nooit geschreven had!
't Was zoo'n ellendige naam, zoo'n verschrikkelijk-lange naam. Nog probeerde ze 't eens. Beverig sprak ze een koetsier aan: "Mijnheer, heb u wel eens van me zoon gehoord?" "Van je zoon?" "De Boer heet-ie." "D'r zijn wel honderd De Boers hier ouwetje. Weet je de straat niet?" "De straat... De straat! Dat's nou toch verschrikkelijk... Ik wist 't zoo goed!" "Waarom heb-ie 't niet laten opschrijven?"
Jozef was opgestaan, beverig, klammerig. Boven in huis zong Mathilde het liedje uit Faust van den koning van Thule; zij kwam de trap af. Toen zij aan de onderste drie treden was, had ze juist haar handschoenen dicht geknoopt en kwam nu met een sprongetje de achterkamer binnen: Vader, is u klaar?
Ik voelde me niets blozerig of beverig, maar heel kalm, alleen maar een beetje opgewonden. Na een poosje hoorde ik Fred's stem, en daar kwam hij aandraven door de groote poort om mij te zoeken. Hij zag er zoo ontdaan uit, dat ik mijzelf geheel vergat en hem vroeg wat er aan scheelde.
Maar Reggie, geleid door 'n pleegzuster, Reggie, die nog niets wist van Saartje en Moosje, mocht bij 'm, zonder te praten. Zittend bij 't bed, liet ze de dorre vingers van 'r niet gekwetste hand over z'n gelaat glijden. Schrikkend omdat ze geen adem bij z'n neus en z'n mond voelde, begon ze beverig te huilen.
"Het speet mij erg, dat je zoo teleurgesteld werd, kindlief, maar wij deden al wat wij konden om je genoegen te geven," zei mevrouw March, met moederlijke deelneming. "Ik ben ook tevreden; ik heb gedaan, wat ik op mij genomen had, en het was niet mijn schuld, dat het mislukte; daar troost ik mij maar mee," antwoordde Amy, met een beverig stemmetje.
De uil staat daar reeds op zijn steenen nest sinds de 15de eeuw, en de klokkestem, die zijn stem is, blijkt wel een stem te zijn uit het grijs verleden, zoo oud en vreemd en gesluierd klinkt zij, beverig en grommend en langzaam de tonen uitgietend over de stad en de rivier. Dat is het eenige nachtelijke geluid in Quimperlé, die stem van lang geleden.
Beverig, half-huilend, nam ze 'n slok, hield 't hoofd wat links en bleef zoo kreunend, grommend als 'n jonge hond, rechtop in bed zitten. "Gaat 't wat over?" Ze knikte van nee. "Die vervloekte kies!... Die verdomde tanden van jou!"... "Kan ik 't dan hellepen" , huilde ze voorzichtig om den slok niet in te slikken. "Da's elken nacht zóo.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek