United States or Mauritania ? Vote for the TOP Country of the Week !


De lucifer ging uit en hij stootte z'n blooten voet tegen 'n poot van de tafel. "O!... O-oooo!... Au-oooo!" "Hou dan toch effen op!" "As jij 't maar voelde!... O!... O!... Ik wor gek! Ik wor gék!" Daar had-ie licht en het fleschje had-ie ook te pakken. "O!... O-oooo!... Au-o-o-o!" "Mensch, gil toch zoo niet voor de buren... Hier... Heb-ie 't... Spoel nou maar goed."

"Leg-ie warrem?" "Ja-a-a!" "Wil je nog niet een deken?" "Nee... ik leg best"... "An niks denken, hoor Willem!" "Nee"... "Nou slaap lekker!" "Dank-ie!" "As-je ons noodig heb, heb-ie maar te kloppen!" "Ja-a-a!" "Nou dag!" Nou hoorde-ie hoe Sien en Dirrek an 't klessen waren onder de dekens. As Dirk sprak, was 't zoo'n diep gebrom. As Sien wat zei, leek 't nog verder af.

... "Da-weet ik niet... Ik lag weer hier toen ik wakker werd... en toen was ik zoo ziek as een hond... en toen stak mijn been, maar ze hadde 't vastgebonde... en je kon d'r niks an merreke." ... "Heb-ie dan niks gevoeld?" ... "Niks... Kan je merreke da ze je snije as je slaapt?" ... "Da-weet ik niet"... ... "Mot jij ook gesneje worre?" ... "De zuster zegt van nee." ... "Wat scheel jij dan?"

't Was zoo'n ellendige naam, zoo'n verschrikkelijk-lange naam. Nog probeerde ze 't eens. Beverig sprak ze een koetsier aan: "Mijnheer, heb u wel eens van me zoon gehoord?" "Van je zoon?" "De Boer heet-ie." "D'r zijn wel honderd De Boers hier ouwetje. Weet je de straat niet?" "De straat... De straat! Dat's nou toch verschrikkelijk... Ik wist 't zoo goed!" "Waarom heb-ie 't niet laten opschrijven?"

"Heb-ie je zoon gezien, moedertje?" "Nee," zei ze snikkend... "Ik heb geen geheugen meer... Nee, nee, nee." ... Dan stond-ie maar weer op in het donker, liep op den tast naar de lamp, schuifelde met z'n vingers over de tafel om lucifers te vinden, streek er een af. "O! O! O-o-o-o!" , gilde zij in de alkoof. "Wees nou toch effen stil" , gromde hij, slaperig, half-suf. "O!... Au-o-o!... A-a-au-au!"

Gauw 'et geld nu, en dan weg. Blij?... Mit niks! Nou ja, ze krijg 'et toch. Ik vin' 't zoo aardig van je, Geertje streelde weer die lieve stem da'j zoo lief ben voor me kinders. Trúúsje heb-ie opgepast ... as' en moeder Even dorst zij opzien. In die mooie oogen. Hij, zoo goéd, zoo'n beste vader, en zóó vriendelijk voor haar.... 't Snoesje! zei ze. Truus, 'en engel! Nam meteen het geld van tafel.

"Ik zou zóó zweren dat 'k an 't hof ben geweest in me droom... 'k Zag den koning met een baard en een kroon, net as op de speelkaarten... allemaal blinkende sabels en gouwe knoope." ... "Heb ie van goud gedroomd? .... Da's armoe." "'t Was 'n aak'lige droom ... De koning stak naar me met een keukenmes vol bloed." ... "Heb-ie 't bloed gezien?" "Ja." "Dat beteekent schande." "Kom mensch, ben je gek!

"Bij Pieters op de Oude-Zijds-Voorburgwal." "Ja-ja-ja." "Weet je 't nummer nou goed?" "Nee!... Daar heb-ie 't al... 463." "Dat zei 'k ommers." "Kan de flesch niet omvallen?" "Die staat tusschen de krentenbroodjes." "Wees nou voorzichtig met uitstappen." "Ja-ja-ja." "Verlies je retourkaartje niet." "Nee, lieve mensch." "Nou, ajuus tante... Pas op voor 't portier. Hou je rokken wat binnen."

"Ze wrijven z'n voeten." "De agent haalt z'n armen op en neer..." "Die heit 't meer bij de hand gehad!" "Op zij mense!... Maak dan plaats! Daar heb-ie de dokter"... Een paar nemen de petten af. Een jonge dokter met rood puntbaardje wordt binnengelaten. De deuren vallen dicht. Een tweede agent komt. "Kom mense loop nou deur! Wat heb je d'r an om hier te staan kijke. Deurloope! Deurloope!

"Balken legge d'r genoeg onder", zei-ie, rillerig: "maar an balken heb-ie nie veel. 'k Zoek 'n bijt voor dooie visschen." "Wat mot je met dooie vissche?", vroeg de schelle stem van den jongen. "Eten!", zei Eleazar. "Verrek! Wat hei-je an dooie bliek? Die zou ik nie luste"... "As 't maar lekker gekookt wordt," zei Eleazar, om 'm te overtuigen: "vecht je om 'n graatje!"... "Dooie bliek die stinkt.