Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Ik ben heusch heel wel, alleen maar een beetje zenuwachtig." "Maar Cilly, dat ben je anders nooit, wat is er dan toch? Je hebt toch niets dat je hindert?" Cécile zweeg even, toen zei ze: "Het is heusch niets, mama. Het zal wel weer overgaan, wezenlijk." "Maar dan gaan we dadelijk naar zee, morgen of overmorgen. Waarom heb je het mij toch niet eerder gezegd, snoesje?
"Dag mama, dag mama!" riep een welluidende stem en een slank meisje met prachtige donkere oogen en krullend bruin haar, kwam op een drafje de gang inloopen. Zij droeg een jurk van goudbruin fluweel, dat haar warme, donkere tint op haar voordeeligst deed uitkomen en bewoog zich met een gemakkelijke gratie, die hare bevalligheid zeer verhoogde. "Snoesje, snoesje, loop niet zoo hard!
Zenuwachtig sprak zij door, steeds met haar wijnglas, dat zij telkens aan de lippen bracht, in de vingers. Zij sprak over Elize, haar jong tantetje, een snoesje van een vrouwtje, zoo vroolijk en levendig! Nooit zat ze stil, dan was ze hier, dan was ze daar, altijd had ze iets te doen, iets te beredderen. Oom en Elize waren het nooit met elkander eens, en ze kibbelden onophoudelijk, maar op zoo een aardige manier, dat het bepaald amuzant was. Elize's familie in Parijs was ook charmant, maar haar oom en tante, die bij Bordeaux woonden, op een kasteel, d
"Kindlief," zei mevrouw d'Ablong, Cécile naar zich toetrekkend, "zóó erg is het niet. Elsje meent het veel beter dan ze nu toont, daarvan ben ik overtuigd. Maak je daarover nu maar niet bezwaard, lieveling. Je ziet heusch wat bleek, snoesje, je moet bepaald van den zomer weer eens naar zee. Wat is er toch, Cilly, je voelt je toch immers heel wel?"
Het klonk als vogelmuziek, zoo frisch, zoo zuiver, zoo natuurlijk, zoo zangerig. »Dag lieve Paatje!" En dan nam Moeder het dingetje op, hield het in de hoogte, en we hoorden het jonge stemmetje kraaien. Nu werd het een beurtzang van moeder en kind. »Dag lieve schat! Dag Pa!" »A-a-a-a!" »Dag snoesje! Komt Paatje gauw thuis? Zeg dan maar: Dág Pa! Dág lieve Pa!" »A-a-a-a-a!"
"Een verschrikkelijk leelijke kleur van haar," merkte Cécile op. "En wat is het akelig glad en sluik! Echt melkboerenhondehaar, vindt u niet, mama?" "Maar snoesje, hoe kom je aan die uitdrukking?" "Och, zoo noemen ze zulk haar altijd. Wist u dat niet? Maar mama," vervolgde ze fluisterend, "wat is ze vreeselijk leelijk, vindt u niet? Hoe is het toch mogelijk, dat zij familie van u is!
Gauw 'et geld nu, en dan weg. Blij?... Mit niks! Nou ja, ze krijg 'et toch. Ik vin' 't zoo aardig van je, Geertje streelde weer die lieve stem da'j zoo lief ben voor me kinders. Trúúsje heb-ie opgepast ... as' en moeder Even dorst zij opzien. In die mooie oogen. Hij, zoo goéd, zoo'n beste vader, en zóó vriendelijk voor haar.... 't Snoesje! zei ze. Truus, 'en engel! Nam meteen het geld van tafel.
"Uitgaan doet ze nog niet, maar hier aan huis kan zij natuurlijk ieder ontmoeten. Ik zou met een jaar of zoo graag weer van haar af zijn. Ze is lief, maar zoo'n doorloopende logée is toch vervelend." Hij fronste de wenkbrauwen, maar antwoordde niet rechtstreeks. "Zeker leelijk?" "O neen, een snoesje!.... En dan origineel, weet je," ging zij voort, hare indrukken verzamelend.
Maar snoesje, waarom laat je me dan toch ook doorspreken?" "Och het is niets, mama," zei Cécile, hare oogen openend en tot hare moeder opslaande, "ik voel me alleen maar een beetje op, anders niet." "Maar hoe komt dat dan? Zou je het je gisteren te druk hebben gemaakt met dien bazaar? Je hebt toch goed geslapen van nacht?" "Ja moedertje, zeker. Toe, wees nu maar niet ongerust.
"Dat doet ze alleen om te laten zien, dat ze mooie, witte tanden heeft," zei Cécile, die in de kamer gekomen was, terwijl haar moeder Elsje toesprak. "Och wat, dat is heelemaal niet waar!" zei Elsje driftig. "Ik ben zoo akelig nuffig niet als jij!" "Ga liever naar je kamer Cilly, snoesje," zei mevrouw d'Ablong bedaard. "Elsje weet op 't oogenblik niet goed wat zij zegt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek