Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Na het ontbijt brachten zij Effie naar het strand, en daar gaf haar "tantetje," zooals zij Beatrice noemde, haar les, totdat het kind vermoeid was, en wegliep, om in de zee te plassen of tusschen de rotsen garnalen te zoeken. Intusschen spraken Effie's vader en Beatrice niet over godsdienst, dit punt lieten zij rusten, en ook niet over Owen Davies, maar over allerlei andere onderwerpen.
Jij kunt niet anders dan gemeene dingen doen en jij kunt niet aanzien, dat er een ander geprezen wordt, omdat hij goed heeft gedaan. Daar, je behoeft er niet voor te bedanken, zooals de weduwe zegt." En Tom gaf Sid een klap om zijne ooren en schopte hem de deur uit, "Kom, ga het nu aan tantetje vertellen en morgen zul je er van lusten."
Ik wou nu, dat u maar wakker geworden waart, toen ik u kuste; wezenlijk, dat wou ik." "Heb je mij gezoend?" "Ja zeker." "Stellig, Tom?" "Ja, wezenlijk, tantetje, op mijn woord van eer." "Waarom heb je dat gedaan, Tom?" "Omdat ik het zoo lief van u vond, dat ge zoo bedroefd over mij waart; dat speet mij zoo." De woorden klonken als de waarheid.
Moeder kwam niet, en Anne zei dat bidden maar allemaal gekheid was. Tantetje liet mij altijd mijn gebedje opzeggen." "Ja, lieve, en dat zal ik ook doen. Kom, ga op mijn schoot op je knietjes liggen, en zeg het op." Te midden van haar gebedje dat Effie zich niet zoo goed meer herinnerde als zij wel had kunnen doen kwam de kamermeid terug. "Met uw verlof, mijnheer, haar Ladyschap "
Buigzaam in huis zal gaan, vertelt zij iets van haar leven bij haar lief tantetje Hofland. Het is een buitengewoon geestig en guitig stukje. En als ge nu na het lezen den indruk krijgt: ja maar die Saartje moet dan toch iets van een kunstenaar in zich hebben, om zóó te kunnen schrijven, dan zult ge in dit geval niet bedrogen uitkomen.
Aa-a-a-a!.... Nee maar 't is om te gillen: "Hij die U minnen zal tot aan zijn dood "Heeft wenkbrauwen en haren rood." "Da's de meneer uit den badstoel van vanmiddag!" "Kom meisjes, doe toch niet zoo kinderachtig! Zouen we nou maar niet gaan verzitten? Kom Hendrik!" "Toe tantetje, nog één golf!" "'t Wordt zoo guur, kinderen." "Oe! Oe! Hoera!" "Hè, dat scheelde weinig!"
"Zeg haar Ladyschap dat ik kom, en dat zij maar beginnen moet, als zij zoo'n haast heeft! Ga voort, lieve." Toen kuste hij haar, en legde haar weder te bed. "Paatje," zeide Effie, toen hij heenging, "zal ik tantetje Beatrice nooit weerzien?" "Ik hoop van ja, lieve." "En zult u nooit weer van haar hooren? U verlangt zeker ook wel haar te zien? Zij hield zooveel van u."
Om te beginnen, deed Effie niet anders dan schreien omdat zij niet langer bij "tantetje," zooals zij Beatrice noemde, mocht blijven, en wilde zich niet laten troosten. Het vooruitzicht van weer naar haar moeder en Anne te gaan, had voor Effie niets wat haar toelachte. Geoffrey zelf had veel om over na te denken, en die gedachten waren juist niet van opbeurenden aard.
Zenuwachtig sprak zij door, steeds met haar wijnglas, dat zij telkens aan de lippen bracht, in de vingers. Zij sprak over Elize, haar jong tantetje, een snoesje van een vrouwtje, zoo vroolijk en levendig! Nooit zat ze stil, dan was ze hier, dan was ze daar, altijd had ze iets te doen, iets te beredderen. Oom en Elize waren het nooit met elkander eens, en ze kibbelden onophoudelijk, maar op zoo een aardige manier, dat het bepaald amuzant was. Elize's familie in Parijs was ook charmant, maar haar oom en tante, die bij Bordeaux woonden, op een kasteel, d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek