United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Die wijne worre volges die etiquette op tafel gezet; je ontkurkt de flesch maar met 'n kurketrekker van masief zilver òf compesisie; dan maak je dat nekkie met 't borsteltje schoon, schenkt dat glas van je dames op drie vingers na vol, en zet je flesch dan weer neer.
Maar wij hebben verder vooral nog het Kattenburgsch, het idioom van de voormalige Kattenburger scheepstimmerlui, mèt het bedrijf thans sterk in verval. De vraag b.v.: "moet je ook geschoren worden" luidt in den Kattenburgschen tongval: "mój jók geskórre wórre". Hiervan verschilde vroeger het Rapenburgsch eenigermate, thans is geen verschil meer te hooren.
A. Neeë, man, ze zulle de wege dan zo nie kapot rije: de breeë wiele snijen er zo nie deur, en te zomer zal den weg zo schoan zen azne dörsvloer. B. Nou, dan zulle ze toch mear mötte paniere as ze tegenworrig doen. A. Neeë, jonge, davvur hoeve ze niks mear te paniere, want d'n weg zal uit zen aaige goed blijve, omdat er dan g'n gaote en kuile mar zulle gemakt worre.
»Al worre me kindere 100 jaar, ze vergete van daag nooit meheer,« zoo sprak een moeder uit het volk, die vóór 8 uur bij den Dam was met de kleintjes, en den vorigen dag, daar op het trottoir, met allen gekampeerd had van 8 tot 5½ uur om alles te zien, slechts nu en dan op den rand gezeten om van het meegebrachte brood en de flesch koude koffie te gebruiken.
"Ik heb daar 's aves gesoupeerd ja, netuurlijk eerste klas, 'k zel 't niet doen! en vroeg om halftien na bed te magge gaan, daar'k om zeve ure twaalf mos vertrekke na Rotterdam, 'k Wier nabove gebrocht door de nieuwe bediende, die in die Spaansche taal tegen mijn zei: "meneer, je zet je laarze maar an je deur, en ze worre vanzelf gepoest." "Nee" zeg ik "'t benne verlakte".
... "Da-weet ik niet... Ik lag weer hier toen ik wakker werd... en toen was ik zoo ziek as een hond... en toen stak mijn been, maar ze hadde 't vastgebonde... en je kon d'r niks an merreke." ... "Heb-ie dan niks gevoeld?" ... "Niks... Kan je merreke da ze je snije as je slaapt?" ... "Da-weet ik niet"... ... "Mot jij ook gesneje worre?" ... "De zuster zegt van nee." ... "Wat scheel jij dan?"
"Ja, ik kom!" Nog wat gerommel van vaatwerk. "Ik wou da-je ophiel met je gezang." "O mag d'r hier ook niet gesonge worre!" "Meissie als dat zoo doorgaat hou je 't hier niet lang uit... Ik wil geen vrijers an me deur en geen gezang." "Best juffrouw." De deur ging dicht. In de voorkamer bleef droge vrouwtje met het vinnig spitsneusje. Droge vrouwtje was dik in de vijftig, klein, mager, verdord.
En al pratende met onze hande, loope we same langs de straat, zoodat die commissaris natuurlijk docht, 't zal wel in orde weze. 'k Liet 'm vanzelfs ook 't bewijs leze van de zeve perfesters, waarop hij over z'n portemenee ging en mijn f 2.50 ter hand stelde met 'n bewijsie, da'k vrij loope moch gedurende de kerremis, en in de poffertjeskrame en overal toegelate mos worre!
Zeven gulden, dertien! riep Wouter. Nah, w'rom nie liefer dertien gilde sefe, as je 't m'r foor 't seche heb? Fyf gilde, en cheen dyt meer! Ghedrache kleeren binne niks waart, want se worre teugeswoordig techeef inchefoert fan Emerika... te-cheef! Dat sel je-n-ook wel wete. Fyf gilde tien, dan! Ik moet zeven gulden dertien hebben!
Woord Van De Dag