Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Zij boden weerstand. Toen tikte hij, driemaal, niet hard, met de kneukels op het hol-klinkend hout. Iemand bewoog zich in een bed daarbinnen. Hij wachtte even. Toen tikte hij opnieuw, twee maal, zachter. "Wie ès er doar?" vroeg plotseling een zware, slaperige mannenstem. De teleurstelling deed hem 't antwoord even schuldig blijven. Hij had zóó gehoopt aan Rozeke's venster te tikken.
't Es gelijk, 't es 't beutse van de groave, doar 'n mag niemand mee voaren! verzekerde Fonske. Hoe komen de meinschen dan over 't woater? ergerde zich Florimond. Ginder, 'n endeke verder, aan den overzet van boerke Floncke, zei Fonske. Zij volgden de rivier tot aan den overzet van boerke Floncke, waar, op hun geroep, een stevig-knappe meid hen met een bootje naar den anderen oever bracht.
Terwijl hij dat in zichzelf overwoog werd het gesnor van een automobiel hoorbaar en door 't kasteelhek kwam de welbekende, grafelijke auto aangereden. Fonske kreeg een vuurkleur en trok zenuwachtig zijn vrienden bij de mouw. Z' es doar! kreet hij dof. De twee estheten drongen op zij. Zij maakten front naar den weg en bleven onbeweeglijk staan, als palen. Heel langzaam kwam de open auto aangereden.
Stt!... zachtjes, zachtjes," suste Belzemien. "We moen doar kalm mee de zuster over klappen." Cordúla en Leontientje kwamen terug in de keuken. Wa goa-je gij eten, Leontine? G-hêt zeker wel honger noar die lange reize?" vroeg glimlachend Belzemien. Wel, nonkel, 'k zal ik eten wat dat-e gulder eet," zei Leontientje. Bezorgd keken de broeders naar Cordúla op.
Maar Rozeke, die de toespeling dadelijk vatte, meende zich te moeten verontschuldigen: "Wa moeste we doen, moeder; we zaten doar alle twieë lijk lam? We mochten nog heul blije zijn da w' hem hân."
"We doot kuultjen scheeten" zeg Batjen, "Oa wat! weês toch wîzer, we doot oetsmîten, want van de meete is mie niks weerd; doar hek gisteren toch zoo mee verknold," zeg ten dikken Bennad. ,Vîve an, wée dut er mee?" schreeuwt Lulefken. "No, too dan moar," zeg Batjen, "dan wil ik 't laatste oetsmîten, heur!"
"'n Blauw dämpken vleug der van duur tot duur, En woar dat blauwe dämpken kwam, Doar störf an den heerd de heldre vlam, Doar störf de boer, de vrouw, het keend Et hoes verwöj duur weer en weend." Het koren stond in den zomer op het veld. Waar was de hand, die het maaien kon? Het vee wachtte droomend op de weide bij de beek, gelijk alle dagen. Het sappige gras was gegeten, en het werd melktijd.
Peter kwam binnen: hij was naar stad geweest; lei een pak op de tafel, en sprak: "Dèr vrouw, doar hei'j nou 'en nei kleed veur de wieg; as Mie 't moar neêjen wil dan ku'j 't ding in 'en ummezien verdig hebben." "Best jong!" zei vrouw Janssen: "doar hei'j goed oangedoan.
Doar 'n komt dus giene stienweg? vroeg dadelijk raak-scherp Plus-Que-Parfait. Es 't hier meschien vergoarijnge van de gemienteroad? kaatste meneer François nijdig terug. Ge'n antwoordt op mijn vroage niet, gilde Plus-Que-Parfait. 'k Vroag ou of dat er gesproken es van ne stienweg te leggen in de kastieldreve en of da g'er veur of tegen zijt?
Moâr ik zei: heb ik jou doâr? dat zal mis wezen: as je brutoâl wordt, komje der in 't geheel niet oet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek