Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Hij trad heelemaal naar voren toen hij eindelijk Rozeke ontwaardde, bleek en mager, met witte kussens achter den rug in den leunstoel waar destijds Alfons zat bij het vuur, en vroeg haar: "Wa goan we nou doen, bezinne, mee die partij achter de Vlierbeum: zoên we doar eirdappels planten of zoên we 'r suikerijen zoaien?"
Zij hadden in 't geheel geen vastgestelde plannen, zij waren maar naar Gent gekomen omdat het nu zoo eenmaal de gewoonte was bij huwelijks-gelegenheden. "Loat ons ievers om nen dreupel of'n pinte goan, we keunen d'r doar op ons gemak over klappen," stelde Vaprijsken voor.
Alvorens haar hand aan de deurkruk te slaan, aarzelt de dame, doch daar treedt ze binnen, en terwijl haar een: "Wel nicht hoe geet 't? doar hei'j me dan nou!" in de ooren klinkt, ziet zij tot haar overgroote verrassing, in stede van den wijnkooper, haar Betuwschen neef, die haar de ruwe groote hand gulhartig heeft toegestoken.
Zij zag de vele, nieuwsgierig-reikhalzende hoofden met de open monden en de groote, donkere, gretig-kijkende oogen. "Woar moet hij zijn, bezinne?" vroeg fluisterend een der dragers. "Doar, op de voute," antwoordde zij dof. De menigte werd plotseling uit elkaar gedrongen en een heer schreed ruw en haastig, met ernstig gefronste wenkbrauwen naar binnen.
De portaaldeur ging open en Van Belleghem verscheen op den drempel, breed en zwaar in 't schijnsel van den lichtkring. Ha! zij-je doar eindelijk! 'K miende da ge ginder ging blijve sloapen! lachte hij vettig. Fonske wou, ondanks Van Belleghem's aandringen, niet binnenkomen. Hij wenschte vluchtig goe nacht en haastte zich weg.
En luuster, nou grouwde Teunis, met vervluukingen, dat Deine onwoarheid sprak; dat ie wél noar d' Oost was gewêst; dat ie dóár zoo woar as God! de olifanten, krek as hier de peerds en 't vee, ien de weerds had zien loopen, en de krinten en rozien' er eiges van de boomen gegeten had; dat ie op 'en tabaksplantoazie was gewêst, moar van al de tiegers en slangen en iesberen, die 'r, krek as hier de honden en kiepen langs de stroat liepen, zoo benauwd was geworden, dat ie was weggeloopen, en, umdat 'r geen okkoasie met 't schip was gewest, noar hier gemarsierd was, zoodat ie 'r nog de bloar van onder de voet' had.
"Eeuwen al zint der vuurbij egoan, Seent doar den Hölterhof hef estaon, Meer van vader op zön, van moond tot moond Geet doar bi'j de boeren de mare roond Hoe doar vervöl in puun en stof, De stèrke geslacht en den Hölterhof .... " Bekende sage. Zie ook Limburg XX, 3e aflevering. Beroemde overlevering, d.w.z. zij behoort beroemd te zijn. Ik hoop hiertoe een weinig bij te kunnen dragen.
"Cenzen!... 'k 'n hé ik hier gien cenzen!" riep moeder verwonderd. "En rijstpap! woarom moên ze zulder rijspap hên?" "Neem, doar zijn vijf cens," zei boer Dons in zijn vestzak tastend. "Och toe, moeder, en 'n beetse rijspap?" smeekte Rozeke. Pruttelend ging moeder in het achterhuis maar kwam toch met een rood-steenen schoteltje vol pap terug.
"Doar hewwe 't bloazen veur geleerd," zegt Janssen, en tot de gasten: "Schuuf bij as te blieft." De deerne is vertrokken; de gasten hebben zich nader bij de tafel gezet; Janssen drukt het binnenste van zijn pet tegen het aangezicht, en juffrouw Janssen doet haar oogen dicht en laat het hoofd op den linkerschouder zakken.
Tegen de knappe arbeijer, doar zeg ik tegen," en hij licht weder zijn pet op: "Kom binnen, zeg ik: goa zitten zeg ik, en we proaten as vrinden; zie je, 'en mins is 'en mins!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek