Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Toen hoorden zij plotseling een dof gestommel aan de voordeur en allen keken met verwondering, de vrouwen bijna angstig, om. "Och Hiere, was és dat doar!" riep Rozeke, gejaagd opstaande, bang geworden door de akelige verhalen.
Dorus, die van schrik en pijn buuten westen was geroakt, sloeg de oogen op; zag Santje bij zich stoan; vuulde den azien in de wond bieten, en riep baloorig: "Loop heer met oe fiezefoazen!" trok den doek los, dien Santje hem om den arm had geslagen, en wierp haar dien voor de voeten, met de woorden: "Dóar! hang oe Kees 'r oan op!"
De koewachtertjes merkten 't van verre en riepen 't naar Fonske: Ze zijn doar! Fonske zag een groep van vier personen 't grafelijk kasteel verlaten en naar de rivier toe komen.
"Zoe 't wel," sprak zij tegen; "moar d'r hé hier van den achternoene ne rondleurder mee nen hond in huis geweest, die doar wa gedoan hét, en die kleinen riekt datte!" Hoe dacht ze 't uit om zoo te jokken! vroeg ze zichzelve met verbazing af. Het Geluw Meuleken, die angstig op den drempel van het achterhuis verschenen was, keek Rozeke met groote oogen aan.
"Wa vertelt-e gij, doar?" vroeg vader van Dalen wenkbrauw-fronsend in zijn pochen gestoord. "Ge'n meug nie, ge moet zwijgen, Vaprijs!" vermaanden Alfons en Rozeke, half boos, half lachend. Maar in de nu algemeen opgewekte nieuwsgierigheid kon Vaprijsken het niet langer onder zich houden; en hij vertelde in één adem heel de historie.
Nadat Frerik den jonker had te huis gebracht, en den bediende, die de deur opende, de woorden: "Doar heij'm weerum die 'en onneuzele dern wou verstrikken," had toegevoegd, liep hij zoo hard als hij loopen kon, naar de grootvaderlijke woning, en vond er de twee menschen bijeen die hem zoo dierbaar waren.
Kaaik, meinsche, riep hij in zijn plat-Brusselse tongval, hier as het zweird woarmeide zei in Congo de veruurdielde de kop afsloan en hier zaain de bogens en de paaile woarmeide de wilde zich teigen de Europeoane verdeidige... Past op, doar es vergèf aan de puint.
Die wig 'n es nie anders as de dreve van ou kasteel en niemand anders as gij hêt doar ienig belang bij dat hij begrint wordt! 't Barontje schokte toornig op en wrong zich zenuwachtig op zijn stoel. Maar reeds stak meneer François zijn hand in de hoogte en riep op zijn beurt: Menier den burgemiester, 'k vroag het woord! 't Woord es aan menier François, zei 't Barontje.
Seelevie, kom ne keer hier, de vliegmachine es doar, heurt-e gij da niet! roept voor de derde maal Kobeken naar binnen. Maar Seelevie geeft absoluut geen antwoord en de karn houdt geen oogenblik op met klotsen. Kobeken is in 't geheel niet bang; en ook zijn vrouw schijnt niet den minsten angst te voelen.
't arme kind viel voorover op 't wêgske, de neus ien bloed. Kiek! doar lee ze! Griet sloeg zich de handen op de knieën van 't lachen; 't was niemeer uut te houen! ze bezwiemde, verechtig! Achter de koak en in 't lief, 't dee heur zeer van de lach!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek