Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Ze zou op verzoek van moeder, die nu weer beter was, van dat pleizierreisje van sommige kinderen maar geen woord spreken; want hij zou er misschien aanleiding in vinden om Willem maar van school te nemen. Het middagmaal was afgeloopen en baloorig ging Willem de straat op. Zou hij naar school gaan? "Neen," bromde hij, "nu blijf ik vanmiddag eens stilletjes thuis!
Toen zei Hendrik in-eens: "Ik weet wel, jij doet 't niet.... Maar je zult er ook wel toe komen.... Wacht maar!.... Ik heb 't ook lang uitgehouden.... Maar eindelijk.... Je moet maar 's goed baloorig zijn!...." Bernard keek hem aan. Voor 't eerst sinds hij hem kende zag hij Hendrik aangedaan. Zijn wenkbrauwen waren samengetrokken, hij zag heel bleek en zijn stem had even getrild.
Met een baloorig gevoel wegens het "onontdekt" blijven van den tegenover mij liggenden grooten zijtak der Idenburg-rivier; ja, dezen tak vergelijkende met de B-rivier of met de afwatering van Botbotna of Mokkofiang, moest ik eerlijk bekennen, dat mijns inziens de grootste waterader van deze drie de A-rivier was; een meening, die ik ook reeds bij vroegere opvaarten heb gehad.
Rot van moeheid, was-ie baloorig met de andere sneeuwruimers 'n paar brandewijntjes met suiker gaan drinken enkel jenever lustte-die niet toen opgeknapt, bang voor Essie die 'n honde-neus had en 't merkte as-die sjikkerde, had-ie zes harde bokkings voor 'n dubbeltje gekocht. Je kon d'r rauw an smullen en gewarmd op 'n doove-kooltje was 't om je tien geboden te likken.
Ja, vrind, dat heb 'k jou wel gezeid, vóór we an 't end benne zal je pas wete wat Racier 'n groote misdadiger is... Maar 'k kan er niks an doen, 't is me opgeleid, tusschenbeije kan 'k er zóó baloorig van loope over de weg, dat alle meziek er bij mijn uit is en ik 't hemelsch firmament beschouwt als 'n vuil beddelake vol vlooiepikke, met verlof ... Da's 't sjagrijn, nee en drinke doen 'k niet meer.
"Duivelsche hond! motje nou al zuipen?" gromde hij baloorig. Maar terstond veranderende, zei hij zacht tot zichzelven: "Als Sijtje wist dat ik knorrig op den hond was! Ik verdien vandaag ongelukkig te zijn." Een ongelukkige overtuiging voor iemand die ter jacht gaat. Nu verhaastte Teun de Jager zijne schreden en bereikte het dorp.
Maar hij wist het wel: in de mondainiteit zijn de meisjes het ergste; onnatuurlijk vroeg geblaseerd hebben ze iets duivelachtigs door hun ironische houding tegenover al wat ernstig of verheven is, al wat niet te vereenigen is met hun verfijnde genietingtjes, hun coquet gespeel.... Paul nam zich voor beleefd-vriendelijk te zijn zonder meer, dat is: bijna stug.... O God! die receptie morgen!... ze wilden dat hij daar bij zou staan!... Hij voelde zich een beetje baloorig worden, wrevelig over zich-zelf, omdat hij ook zoo precies gedaan had wat zij vroegen, en nu al gekomen was.
Dorus, die van schrik en pijn buuten westen was geroakt, sloeg de oogen op; zag Santje bij zich stoan; vuulde den azien in de wond bieten, en riep baloorig: "Loop heer met oe fiezefoazen!" trok den doek los, dien Santje hem om den arm had geslagen, en wierp haar dien voor de voeten, met de woorden: "Dóar! hang oe Kees 'r oan op!"
»Ik ken Daan toch niet late verrèkke,« zegt hij eindelijk, »hij is toch óók 'n mensch!« »Je mag 'm alléén helpen op bevel van je meerdere!« zegt de onderwijzer. »Nou, Daan, dan weet je 'n 't,« zegt Kees baloorig, »je ken verrèkke!« Plotseling is de bloeddorstige stemming geweken. »'t Is mooi!« roept er een, »dus as er zoo'n arme donder naas je lig te bloeie, mag je 'n 'm geeneens meeneme?«
Zij spiedden dus beiden een weinig baloorig uit of geen torens tusschen de boomen uit staken, maar het scheen wel, dat eindeloos het foreest zich strekte.... Tot zij plotseling hoorden kreunen en kermen. Het Aventuur! zeide Lancelot en hief den vinger aandachtig op. Het Aventuur! herhaalde Gwinebant. Het gekerm, het gekreun naderde aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek