Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Het is de eerste maal van mijn leven, dat ik het kasteel zoo nabij durf komen. Wist ik niet, dat de pastoor nog in het bosch is, ik hadde geenen voet in de dreve gezet. Betaal mij en laat mij vertrekken." De juffer lachte luid met die vreemde doenwijze, de meid verstoorde zich en noemde den jongen boer eenen dommen sukkelaar.
Die wig 'n es nie anders as de dreve van ou kasteel en niemand anders as gij hêt doar ienig belang bij dat hij begrint wordt! 't Barontje schokte toornig op en wrong zich zenuwachtig op zijn stoel. Maar reeds stak meneer François zijn hand in de hoogte en riep op zijn beurt: Menier den burgemiester, 'k vroag het woord! 't Woord es aan menier François, zei 't Barontje.
"Ja; zeg daar niets van aan uwen man; ik ga naar Hasselt om mijnen koffer te halen. Vaarwel tot morgen." Eenige oogenblikken daarna stapte Willem door de dreve, om de baan te bereiken, die over de heide naar den steenweg van Hasselt liep. Bij een schoon en zonnig weder stapten twee vrouwen over de heide. Zij waren voorafgegaan door een boer, die eene kleine reismaal op den schouder droeg.
Op het kasteel aangekomen, treedt mijn meester in eene zaal met de gravin, en geeft mij vrijheid om in de dreve en in den tuin te wandelen, totdat hij mij doe roepen. Ik dwaal schier een half uur onder het hooge geboomte en nader tot eenen muur, waarachter ik juichende stemmen hoor van jonge meisjes of van kinderen, die zingen en spelen en lachen.
En dan weer tot Fons, op den toon waarmee hij een schotel in een restaurant zou bestellen: Hawèl, menier Alfons, veur mij op deze muur 'n wildezwijnenjacht ne woar? in nen donkeren bosch mee veel kreupelheit en dikke, bruine beumstammen; en, op den anderen muur mijnen automobiel, mee ik aan de volant en de chauffeur nevens mij, binst da we de dreve van 't kastiel oprijen. Hedde 't goe verstoan?
De weldadigheid is het helderste licht voor droeve zielen!" Dewijl men nu de dreve des kasteels was genaderd, nam de pastoor afscheid van haar en zette zijnen weg door het bosch voort. Het was niet zonder bekommerdheid, dat de meid den pastoor achter de boomen zag verdwijnen.
Zij aarzelde een oogenblik, maar toen zij aan 't einde der dreve het ijzeren hek bemerkte, dat haar de tegenwoordigheid van menschen aankondigde, schepte zij weder moed en verhaastte haren stap. Op een half boogschot van het hek bleef de jonge boer eensklaps staan, zette de reismaal ten gronde en zeide met koddigen ernst: "Ik ga niet verder.
"Ik zat het beproeven nogtans, al kon ik slechts zijn leven eenige dagen verlengen, het ware reeds eene gelukkige belooning. Ik zou ten minste den tijd hebben om mijnen weldoener te bedanken en zijne ziel met de gedachtenis mijns vaders te verzoenen." Zij gingen de dreve van het kasteel naderen. "Daarginder moet ik u vaarwel wenschen, mejuffer," zeide de pastoor.
Ik begrijp: zij is in den hemel, niet waar?" "Neen, neen; zie, ginder staat zij, achter het hek. Haar hart jaagt van verlangen. Kom, kom, mijnheer Willem, maak die arme ziel insgelijks gelukkig!" En hem de hand grijpende, trok hij hem in de dreve voort, totdat zij het hek naderden. "Peternelle, o, wees blijde!" riep hij. "Het is Willem. Hij heeft ons niet vergeten; hij heeft mij seffens herkend.
De persoon, die ten einde der dreve kwam aangestapt, was een jongeling van ongeveer vijfentwintig jaar, met zwarte, krullende haren en een open, lachend gelaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek