United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Dat hij ne kier nen achternoene nevens mij in de schure moest stoan desschen, hij zoe al anders piepen." Pauv' bête,". jammerde niettemin Leontientje, den blik strak op den aldoor trappelenden hond gevestigd. Maar het leek werkelijk of het toch wel iets minder akelig was dan zij eerst dacht.

Ba ba ba ba ba 't dijnke mij dat 't azeu nog al goed es," begon de stotteraar eensklaps ontzettend zenuwachtig te brabbelen. Hawel weet-e watte," zei Standje, die d'r dadelijk vlug genoeg bij was: "gee mij van den achternoene nog ne kier Bello, we zillen 'n beetsen uitrijen." Ha joa joa joa moar, verdeeke! 'K zoe zelve wel..." herbegon Coben te hakkelen.

We 'n hèn gien ander! bekende Theofielke. De vrouw stond even als verslagen. O! gie sloebers! O, gie bedriegers! begon zij eensklaps, wit van woede, te krijschen. Ala! hier buiten! En van den achternoene zend ik mijne man noar de sandurms! O! dat hij nou moar thuis 'n woare! Gie sloebers! Gie leulijke sloebers, die ge zijt!

En zij gaf hem een trap dat hij jankend weghinkte. De oude boer stond ook eindelijk op. "Oo, 't es spijtig! 't es spijtig! we woaren nou zeu scheune t' heupe," jammerde hij. "Kom liever op nen anderen dag weeromme, boas," stelde Rozeke voor. "Wilt-e zondag komen, mee de bezinne? 'K zal voader en moeder euk doen komen, en ge zilt heel den achternoene keune koarten."

Maar Standje deed of hij 't niet eens hoorde en riep van verre in opgewonden vroolijkheid naar Leontientje, die juist met haar briefje uit het huis kwam: Leontine, moakt ou moar geried, zille! We goan d'r van den achternoene nog ne kier op uitrijen!" Es 't toch woar, nonkel Constant!" kwam 't meisje juichend met een hooge kleur van blijdschap naar hem toegeloopen.

"Zoe 't wel," sprak zij tegen; "moar d'r hier van den achternoene ne rondleurder mee nen hond in huis geweest, die doar wa gedoan hét, en die kleinen riekt datte!" Hoe dacht ze 't uit om zoo te jokken! vroeg ze zichzelve met verbazing af. Het Geluw Meuleken, die angstig op den drempel van het achterhuis verschenen was, keek Rozeke met groote oogen aan.