Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Ik had niets op je houding aan te merken, toen je bij dat tafeltje platen zat te kijken." Elsje glimlachte flauw. Zij had dien avond zoo erg lang gevonden en zoo verlangd om maar naar boven te gaan! Het was eenige dagen na dit gesprek dat grootmama en mevrouw d'Ablong een lang onderhoud hadden in de veranda. Frits, Cécile, Elsje en Liesje waren samen naar het bosch gegaan.
"Ik moet er dadelijk heen, ik moet terstond op reis," zei mevrouw d'Ablong, met koortsachtige haast van tafel opstaande en Cécile zacht van zich afduwend. "Ik wil mijn lieve moeder ten minste nog even zien, voordat... voordat ze begraven wordt. Och, waarom heeft zij zoo alleen moeten sterven! Waarom was ik niet bij haar!
Niemand zei iets van haar spel, terwijl mevrouw van Rensen uitbundig was in haar lof omtrent het acteeren der anderen en vooral Cécile prees, die een jong getrouwd vrouwtje voor moest stellen en bedrijvig met haar sleutelmandje heen en weer dribbelde. "Snoesig, vindt u niet?" fluisterde Loulou haar moeder in, terwijl Cécile aan het spelen was.
Elsje antwoordde niet veel en Cécile deed niets om haar uit de verlegenheid te helpen en mevrouw van Rensen op de hoogte te brengen omtrent hare betrekking tot mevrouw d'Ablong, zoodat de avond al dadelijk onaangenaam begon voor Elsje en zij zich geweld aan moest doen, kalm te blijven en haar rol bedaard en prompt op te zeggen, 's Ochtends in de leerkamer had hare tante haar dit nog eens voor de zooveelste maal laten doen en haar precies gewezen, hoe ze los en ongedwongen, met een stofdoek in de hand, de kamer door gaan moest en opgewekt en levendig spreken.
Frits babbelde druk met haar mede en zij vond ten slotte dit uur lang zoo moeielijk niet, als zij gevreesd had dat het zijn zou. Maar na den eten werd zij weer moedeloozer. Louise en Cécile waren dadelijk naar boven gegaan, grootmama rustte even en mevrouw d'Ablong en Frits liepen druk in gesprek samen in den tuin.
Vergeeft u me, maar de letters waren zoo groot; ik las ze van hier. U is vèrziend? vroeg ze, lachend. Ja. Zijne beleefdheid, een zekere eerbied, als zoû hij zelfs niet de tippen van hare vingers beroeren, stelde haar meer op heur gemak. Ze vond hem wel antipathiek, maar hij mocht toch wel weten, dat ze las. Houdt u veel van lezen? vroeg Cecile.
Zij kan nog heel veel van u leeren. Kom Elsje, geef Missy een hand." "Call her Lizzie, please," viel Cécile in, op beslisten toon. "Welkom hier, Lizzie!" zei de gouvernante, Elsje's hand even in de hare houdend. "Ik hoop, wij zullen gauw zijn vrienden."
Frits trok met een plechtig gezicht het gordijn weg en Cécile duwde Elsje naar voren en fluisterde boos: "Kom, gauw nu maar, treuzel niet, als 't je blieft." "Neen," zei Elsje gejaagd, terwijl ze zich opeens heel zenuwachtig voelde en buitengemeen geneigd om weg te loopen, niet in de richting van het tooneel.
En toen ze geen antwoord kreeg: "Grootmama! Tante!" Het bleef echter stil op het portaal. De twee oudere dames waren zeker beneden en Louise en Cécile bekommerden zich niet meer om haar. Het was verschrikkelijk, verschrikkelijk! Maar niettegenstaande haar angst en gejaagdheid, begaf ook nu hare zelfbeheersching haar niet.
Neen, het was wellicht maar beter dat het lastige kind boven bleef. Cécile had nu ook juist zoo heel veel plezier, dat zou misschien veranderen, als Elsje weer beneden kwam. Zij moest straks maar eens even naar haar gaan kijken en als zij dan wat al te bedroefd was, haar wat lekkers brengen een portie ijs en een taartje en zeggen dat zij in 't vervolg maar wat beter haar best moest doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek