Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Men had haar een winterhoed opgezet, dien Cécile niet meer droeg en een kort lakensch manteltje aangetrokken, dat haar te nauw was, zoodat zij zich niet heel behagelijk voelde "Wacht maar, we zullen wel gauw een jonge dame van je maken," zei mevrouw d'Ablong, toen het rijtuig stilstond voor een grooten winkel met spiegelruiten, waarachter zooveel fraaie stoffen in donkere en lichte tinten en zooveel kostbare kant, zijde, fluweel en wit dons lagen uitgestald dat Elsje groote oogen opzette.
Ik dank u. Adieu, mevrouw, adieu ... Cecile. O, als u wist, wat dit oogenblik mij kost! Het moet. Het mag niet anders. Ga, ga. U doet goed te gaan. Toe, ga ... Zij reikte hem nog de hand, voor het laatst. Eene seconde daarna was hij verdwenen. Zij zag vreemd om zich rond, met verwilderde oogen, met ineengedrongen handen. Ga, ga ... herhaalde zij, als ijlend. Toen merkte zij de rozen op.
Zij houdt zoo ontzettend veel van wandelen en in de lucht zijn en het is mogelijk dat ze op dezen mooien avond even de straat opgeloopen is...." "Dan heeft ze al een heel raren tijd uitgekozen voor hare wandeling," viel Cécile scherp in. "Kom mama, zij zal wel weer terug komen, ik zou mij nu maar niet dadelijk zoo ongerust maken.
"Hoe ben je hier toch gekomen?" "Loulou is beneden bij Cécile, en ik zei dat ik een visitetje bij jou zou maken," zei Liesje deftig. "Dat vind ik heel aardig van je." "Wat denk je dat hierin zit?" vroeg het kleine meisje, het geheimzinnige grijze pakje bij Elsje's oor houdend en heen en weer schuddend. Elsje hoorde iets zacht rammelen, maar werd daar niet veel wijzer door.
Spoedig stonden zij op een ruim, breed portaal, waar het gas reeds aangestoken was en eindelijk opende Cécile aan het eind van dit portaal een deur en zei: "Hier moet je wezen. Nu weet je het." Meteen keerde zij zich om en liet haar nichtje midden in de halfdonkere kamer alleen staan.
"Als er nu nog een aanmerking komt, doe ik terstond mijn eigen jurk weer aan," besloot ze bij zichzelf. "Ze ziet er werkelijk iets beter uit," zei mevrouw d'Ablong tot Cécile, "vindt je ook niet?" Cécile antwoordde niet dadelijk, maar bekeek Elsje nog eens, met tergende langzaamheid. Toen zei ze: "Ja, wel iets." "Kom Elsje, ga dan nu maar mee...."
"Eerst babbelen we een beetje en laten onze balboekjes vullen, maar voordat het wezenlijke dansen begint, voeren we het tooneelstukje op." "O," riep Frits, groote oogen opzettend, "moet daar die fraaie tribune voor dienen?" "Ja, en nu vertel ik je verder niets meer," zei Cécile met geveinsde knorrigheid.
"Ja, ze stelt zich heel veel voor van haar uitstapje," viel Elsje's grootmoeder snel in, toen ze zag hoe haar kleindochter het te kwaad kreeg met hare tranen. "En het lijkt haar zoo aardig eens kennis te maken met Cécile! Elsje is juist veertien geworden; dus de beide meisjes komen goed bij elkaar, wat den leeftijd betreft."
De schemering begon hare asch naar binnen te strooien. Zacht wit zag hij Cecile daar zitten, in de melodie harer woorden van halve stem, die weldadig tot hem aanklonken. Zij spraken over veel; over Emerson; over een gedicht van Van Eeden, in den Nieuwen Gids; over hunne levensopvattingen.
Zij had Elsje gevraagd om mee te gaan, maar daar kon geen denken aan zijn, had Cécile gezegd. Elsje moest noodzakelijk haar rol nog eens bestudeeren, zij kende die volstrekt niet prompt en buitendien was er nog van allerlei te doen. Het was een groote teleurstelling voor Elsje, die toch al veel minder aan de oude dame had dan zij aanvankelijk had gehoopt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek