Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Ziezoo, nu heb ik je portret al in mijn hoofd," zei ze, terwijl Elsje haar dolgraag nog een kus zou hebben gegeven, als ze maar gedurfd had. Toen ze zich dien avond te slapen legde, voelde ze zich gelukkiger dan ze nog gedaan had, sedert ze bij hare tante logeerde. Over hetgeen bij Louise van Rensen voorgevallen was, had Cécile thuis niets gezegd. Hoofdstuk VIII. De Feestavond.
"Kom Cilly, ga nu liever heen." "O ja mama, met plezier," antwoordde Cécile spottend. Ze keerde zich om, om de kamer uit te gaan, toen ze zich weer scheen te bedenken en naar hare moeder terugliep. "Mama," zei ze zacht, terwijl ze mevrouw d'Ablong met hare donkere oogen smeekend aanzag, "zult u het u nu heusch niet te veel aantrekken?
Intusschen had Cécile Elsje driftig bij den arm genomen en meegetrokken naar het kleedkamertje. Elsje volgde gedwee en hard snikkend. "Je hebt alles, alles bedorven!" knorde Cécile. "Wij hadden je nooit mee moeten laten spelen! En wat moeten wij nu beginnen?" vervolgde ze, zich tot de anderen wendend, "met die erbarmelijk snikkende Lizzie kunnen wij niets uitvoeren."
O, ik woû, dat ik zoo als jij was, zoo kalm. Je voelt je gelukkig? Cecile knikte van ja, glimlachend. Amélie zuchtte; ze bleef even liggen met haar hoofd tegen heur zusters schouder. Cecile kuste haar, maar eensklaps schrikte Amélie: Stil, fluisterde zij; de meisjes kunnen hier komen. Ze ... ze hoeven niet te zien, dat ik gehuild heb.
Hoofdstuk X. Grootmama. "Een telegram, mevrouw, of u zoo goed wilt zijn, hier even uw naam te teekenen," met deze woorden kwam Dina twee dagen later de eetkamer binnen, waar mevrouw d'Ablong, grootmama, Miss Piper en Cécile aan het ontbijt zaten. "Zeker toch een telegram van Lizzie's grootmoeder," zei Cécile ontevreden, "om te vragen hoe het op dit oogenblik met haar is.
Ik wil volstrekt niet dat Miss Piper je ziet in die verschrikkelijke jurk en buitendien zouden Cécile en ik ook onmogelijk den heelen avond naar dat leelijke toilet kunnen kijken. Kom, trek je jurk maar gauw uit. Ik heb geen lust, hier lang bij je te zitten en ik moet er natuurlijk vandaag bij zijn, terwijl je je verkleedt; anders weet je zeker niet, hoe je doen moet."
"Och Frits, wees nu toch niet zoo onverstandig!" riep Cécile. "Ik vind het onzinnig, als je gaat!" "Dat is niet anders," antwoordde Frits snel. "Ik ga onmiddellijk. Als ik haar niet vind, zal ik dan de politie maar in den arm nemen, tante?" "Ja, ja, zeker. Doe alles maar precies, zooals 't jou het best dunkt. Je bent een heerlijke steun voor me, Frits; wat moest ik beginnen zonder jou van nacht?"
Cécile hield met een kritisch oog het toezicht over alles, terwijl hare moeder nu en dan even binnen kwam om te zien, of men goed vorderde met de versiering.
Cecile ging een enkelen keer langs hen heen, in het zorgvuldig toezien op heur theeblad, en haar blik omringde de kinderen als in een cirkel van warm gevoel. Zij was in hare stemming van kalm geluk; ze vond het aangenaam zoo straks de Van Attema's te zullen zien binnen komen; zij hield van die middaguren als haar zilveren bouilloir ziedde op de blauwe vlam.
Als hare tante Cécile buiten het gesprek had gelaten, zou Elsje haar drift hebben kunnen bedwingen, maar nu liep de maat van haar geduld over en met fonkelende oogen, snel en bijna woest, bracht ze er de noodlottige woorden uit. "Wil je wel eens dadelijk zeggen dat je dat niet meent, ondeugend, brutaal kind?" riep mevrouw d'Ablong, haar bij de schouders vattend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek