Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Toch zag zij er niet onaardig uit in haar nieuwe kleedij. De donkere rok werd door Keetje voorzien van een opnaaisel, hing toen netjes en stond, zooals Cécile beweerde, "nog het minst gek." Het breede ceintuur werd om het middel vastgestrikt en de lange einden beletten te zien, hoe het split van den rok met spelden vast was gestoken; de boord was Elsje veel te nauw.
Ze zag het glimlachend gezicht van Jules, als in aanbidding, opzien naar het gelaat van dien man, en ze zag, dat de jongen eensklaps zijne armen, tot eene woeste liefkoozing, heensloeg om zijn vriend, die hem afweerde, met een zacht gebaar. Den volgenden avond genoot Cecile nog meer dan gewoonlijk van de weelde thuis te kunnen blijven.
"Nu, wij weten dan ten minste al vast, wat we te leeren hebben," zei Louise. "Voor die rol van Grietje moet dan nog iemand gevonden worden. Zeg Cilly, je hebt zeker weer een snoeperig toiletje?" "Ik weet nog niet precies wat ik aan zal doen," zei Cécile. "Misschien geeft mama me weer iets nieuws." "Toe Cato, sta nu op, we moeten heusch weg," zei Emma. "Je gaat immers zoo ver met me mee?"
"Toe mama, neem haar nu toch wezenlijk liever Lizzie. Iedereen zal denken dat u de meid roept als u Elsje zegt." "En toch blijf ik zoo heeten," zei Elsje, zeer gedecideerd. Cécile keek haar spottend aan. "Och kind, stel je niet zoo aan, als 't je belieft, he!" zei ze op minachtenden toon. "Kom mama, zullen we nu eindelijk naar beneden gaan? Missy is al zoo lang alleen."
"Je doet wat mama wil, niet wat je zelf wilt, dat spreekt," zei Cécile beslist. "Natuurlijk zou het voor mij oneindig prettiger zijn als je er niet bij waart, maar mama heeft mij zooeven gezegd dat zij er bepaald op gesteld is omdat het jouw grootmoeder plezier zal doen en nu gebeurt het natuurlijk." "Mijn grootmoeder is de jouwe ook, Cécile," zei Elsje met bevende lippen.
Hij maakte eene vage beweging met zijne vingers. Jules kan nauwelijks lezen, het is een schande! zei Amélie. En hij speelt zoo aardig! sprak Cecile. Ja, tante, ik onthoud het, ik vind het zoo op de piano ... Ach, ik kan eigenlijk niets. Ik heb het zoo maar uit mezelven, weet u. Maar dat is juist mooi! Neen, neen, je moet namen kennen, en stelsels en indeelingen. Dat moet je in alles.
"Ik vind hem zoo echt boerinne-achtig," zei Cécile met een opgetrokken neusje. "Wij kunnen haar heusch zoo niet blijven noemen. Ze kan wel "Lizzie" heeten dat klinkt veel ... veel netter. Ze moet toch heelemaal anders gemaakt worden, voordat ze met onze kennissen kan omgaan." "Nu ja, dat weet zij ook wel, is het niet, Elsje?" vroeg mevrouw d'Ablong zich tot haar nichtje wendend.
In zijn bijzijn en dat van grootmama behandelde Cécile Elsje altijd beleefd en goed, al hield zij haar op een afstand. Een groote troost was voor Elsje het gezelschap van Liesje, hoewel het kleine meisje haar telkens in verlegenheid bracht door herhaaldelijk te vragen of zij het roode kapje nu niet eens op wilde zetten.
Elsje lachte door hare tranen heen en er kwam een beetje licht in de duisternis van haar gemoed. Was het dan ook eigenlijk wel zoo heel erg? Grootmoeder had gelijk. Het zou best kunnen zijn dat zij het aardig en mooi vond in die groote, drukke stad, dat haar tante erg meeviel bij de kennismaking en dat zij het met Cécile heel goed kon vinden. Misschien zouden ze wel een heeleboel grappen hebben samen het moest toch ook wel prettig wezen om eens een poosje in één huis te wonen met een meisje van haar eigen leeftijd! En dan....allerlei te zien, waarover zij alleen maar eens een enkelen keer had hooren spreken en later van alles aan grootmoeder te vertellen en aan de dorpsmeisjes d
Zij had zich echter vast voorgenomen, het heusch heel prettig te vinden, als zij hoorde dat Frits en Cécile samen zouden trouwen; nu hare tante echter, naar zij dacht, met dit bericht voor den dag zou komen, verlangde zij er heelemaal niet naar, het te hooren. Zij kreeg een kleur, toen zij op de geheimzinnige woorden van mevrouw d'Ablong inviel met haar: "Waarom tante?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek