Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Ik wou vragen," zei ze, "of ik voor dienstmeisje zal spelen. Ik ken het stukje heel goed, wij hebben het juist bij ons thuis opgevoerd, op Papa's verjaardag. Misschien wil zij," en zij wees medelijdend op Elsje, die op een stoel zat te schreien, "er wel graag af." "O ja natuurlijk," zei Cécile. "Dat treft heerlijk, Kit. Verkleed je dan maar gauw. Kom Lizzie, trek dat costuum eens uit.
Zij was op het punt om den natten handdoek naar haar gezicht te brengen, toen Cécile in lachen uitbarstte en riep: "Maar mama, kijk toch eens! Ze wascht zich met de punt van den handdoek in plaats van met een spons! En hemeltje, wat boent ze zich!" Want Elsje begon in haar drift met den handdoektip stijf en snel over haar gezicht te wrijven.
"Ik denk dat ze wel weer terug zal komen," zei Cécile. "Ze zal veel te bang zijn dat mama boos op haar is, als ze zoo opeens thuis komt. Laten we maar stil afwachten, wat zij doet; ik geloof nooit dat ze zonder mij weg zal gaan en buitendien weet ze ook heelemaal niet, hoe ze loopen moet." "Zal ik eens even gaan zien, waar ze gebleven is?" vroeg Emma.
Zij zaten een beetje verspreid om het groote vuur in den open haard, de piano dicht bij hen in een hoek, den rug gedrapeerd naar hen toe en Jules zat er achter, de jongste, zoo verloren in zijn spel, terwijl hij Rubinsteins romance in es speelde, dat hij niet had gehoord, hoe zijne tante was binnen gekomen. Jules ... riep Dolf. Laat hem maar! zei Cecile.
Cécile ging naast haar moeder staan en beiden beschouwden haar nichtje met een kritisch oog. Elsje's trots kwam boven. Met verhoogde kleur en schitterende oogen, hief ze het hoofd op en keek hare beide kwelgeesten strak aan. De verlegene uitdrukking verdween en hare fiere houding, de glinsterende sterretjes in de blauwe oogen en het werkelijk aardige toiletje misten hunne uitwerking niet.
Het besluit was gauw genomen, maar hoe zou ze het ten uitvoer brengen? Dat ging veel gemakkelijker dan ze had durven hopen. Op zekeren ochtend was mevrouw d'Ablong uitgegaan om een arm gezin te bezoeken, Miss Piper lag met hoofdpijn te bed en Cécile was den geheelen dag bij Loulou van Rensen om haar te helpen met het nummeren van voorwerpen voor een bazaar.
"Ja, wij gaan ook naar huis," zei Elsje snel. Cécile ging naast Frits loopen en begon druk met hem te praten, hem plagend dat hij zooveel stiller was dan andere avonden.
En met een air van lusteloosheid leunde zij achterover in haar stoel en deed hare oogen dicht, alsof ze eigenlijk te moe was om nog een woord te zeggen. "Cilly, kindje," zei mevrouw d'Ablong ongerust, terwijl zij opstond en zich over Cécile heenboog, "voel je je wezenlijk moe? Maar waarom heb je me dat dan niet eerder gezegd? En heb je hoofdpijn ook? Ja, je ziet bepaald bleek!
Op haar schoot lag een handwerk van fijne, zachtrose wol en een grove haaknaald van wit been bewoog zich ijverig heen en weer in hare kleine, welgevormde handen. Zij keek terstond op, toen de meisjes binnenkwamen en liet zich met een lachend gezicht door Cécile op beide wangen kussen. "Zoo Cilly, ben je daar eindelijk?" zei ze met een welluidende stem.
Is dit de eerste keer, dat hij bij je aan huis komt? vroeg Amélie. Ja, antwoordde Cecile. Een onnoodige beleefdheid, niet waar? Ach, Taco Quaerts is altijd precies in de puntjes, verdedigde Anna. Maar deze visite was juist nièt in de puntjes, lachte Cecile vroolijk. Maar Taco Quaerts schijnt bij jullie geheel en al onfeilbaar te zijn. Hij walst heerlijk! riep Suzette.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek