Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
En waar men het mooist kan zien, hoe de lucht langzaam helderder wordt met lichte strepen en heel kleine, lichtblauwe vlekjes en waar ...." "Lieve tijd Lizzie, wat bezielt je? Staat ze nu al te acteeren, Missy?" klonk opeens de stem van Cécile, die ongemerkt binnen gekomen was. "Dat is anders nu nog niet noodig. Bewaar dat maar voor van avond, dwaas kind."
Gelukkig liet Missy haar niet lang in onzekerheid. Elsje's tante schreef dat zij er niet tegen was dat haar nichtje reeds nu naar grootmama vertrok, maar dat Elsje dan vooral erg haar best moest doen zich ladylike te gedragen en niet te uitgelaten en te druk te zijn. Miss Piper kon dan naar Engeland vertrekken en Cécile en zijzelf hoopten over een week of drie ook bij grootmama te komen.
Vlug als de wind snelde zij de gang door, de zaal in en het bordes op, sloeg onstuimig de armen om Miss Piper's hals, drukte zich tegen haar aan en riep uit: "O Missy, Missy, ik ben zoo blij, zoo vreeselijk blij. O, hoe heerlijk, hoe heerlijk!"
"Dan zal ik de dames nu maar verlaten, dan kom ik morgenavond nog wel even hooren of ik het genoegen zal hebben, overmorgen Roodkapje mee naar grootmama te nemen. Dag Missy, dag Roodkapje." "Ik heet eigenlijk Elsje," zei ze met haar ouden, vroolijken lach. "Ja, dat weet ik wel, maar ik heb je als Roodkapje leeren kennen en zoo heet je dus bij mij.
"Toe mama, neem haar nu toch wezenlijk liever Lizzie. Iedereen zal denken dat u de meid roept als u Elsje zegt." "En toch blijf ik zoo heeten," zei Elsje, zeer gedecideerd. Cécile keek haar spottend aan. "Och kind, stel je niet zoo aan, als 't je belieft, he!" zei ze op minachtenden toon. "Kom mama, zullen we nu eindelijk naar beneden gaan? Missy is al zoo lang alleen."
"O jawel, daar hebt u gelijk in," viel mevrouw d'Ablong ongeduldig in. "Maar mijn dochter is..." "Van nature reeds zoo allerinnemendst," zei de dansmeester met een beleefd lachje. "Ja juist," was het antwoord, dat een beetje trotsch en uit de hoogte gegeven werd. "Nu, u weet nu, geloof ik, mijn bedoeling. Dag Elsje, doe goed je best. Dag Missy, ik zal probeeren die kant voor u te krijgen.
Ze streek onhandig een weerbarstig lokje weg, toen mevrouw d'Ablong de deur der zaal opende en zei: "Dit is mijn nichtje, Missy. Gij kunt u met haar in het Hollandsch spreken oefenen, Engelsch moet zij nog leeren." Cécile's gouvernante, Miss Piper, stond langzaam op van haren stoel bij den haard en bleef bedaard staan wachten, tot Elsje bij haar zou komen om haar een hand te geven.
"Een paar dagen geleden eerst hoorde grootmama door een brief van tante, dat jij met Missy thuis waart gebleven en daarom kom ik je nu uit haar naam vragen, of je lust hebt nu maar zoo gauw mogelijk bij ons buiten te komen en dan natuurlijk niet eerder dan met tante en Cilly weer naar stad te gaan. Wil je, of blijf je liever hier?" Of zij wilde?
"Maar vandaag moet zij nu eerst maar eens een beetje op haar gemak komen; het is alles nog zoo vreemd en zoo heel anders dan bij haar thuis. Kom lieveling, wijs jij haar nu haar kamer eens, dan ga ik even Missy goeden dag zeggen. Is zij op de zaal?" "Ja mama." Zij waren een trapje opgegaan, dat met een dikken.
Dat deugt niets voor je!" zei mevrouw d'Ablong bezorgd. "Maar mother dear, ik ben niet opgewonden. Wacht eens, ik zal wel maken dat Missy weer in een goed humeur komt." En met vlugge bevalligheid liep ze naar het andere einde der kamer, ging voor de piano zitten, sloeg met vaste hand een paar accoorden aan en zong toen met jubelende stem een couplet van "God save the Queen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek