United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Γιατί όταν τους αντλούσα από την πιστή μνήμη, που τους φύλαγε καλήτερα παρότι εγώ, τους ξανάβλεπα με το μεγεθυντικό φακό της αγάπης, με το φακό που έβλεπε κείνη όλα σα αφορούσαν αυτή και με και προπαντός την εργασία μου. Για τούτο, όταν της διάβαζα ό,τι είχα γράψει, είχα το συναίστημα πως όσα είχαμε δει μαζί σε οράματα κερδίζανε τώρα με τη γραπτή μορφή τους.
Διά τούτο εις τας δημοσίας διαλέξεις προκαλεί τον γέλωτα με την ακρισίαν, τους τραυλισμούς και την ταραχήν του και μάλιστα όταν με αυτά του τα ελαττώματα προσπαθή να επιδείξη και καλλιλογίαν.
Πρωταγόρας Είμεθα υποχρεωμένοι, είπε, να το παραδεχθώμεν. Σωκράτης Οι ανδρείοι λοιπόν, όταν φοβώνται, δεν φοβούνται διόλου φόβους αισχρούς, ούτε όταν έχουν αφοβίας, έχουν αφοβίας αισχράς. Πρωταγόρας Αλήθεια είναι, είπε. Σωκράτης Εάν δε όχι αισχρούς, λοιπόν ωραίους; Πρωταγόρας Βέβαια, είπε. Σωκράτης Εάν δε ωραίους και αγαθούς; Πρωταγόρας Ναι.
Και τότε οι τελούντες το μνημόσυνον χριστιανοί μετά πολλής χαράς έδιδον δύο ρεγκίναις εις τον «πονετικόν ψάλτην» — αυτά τα νομίσματα ήσαν τότε — διά τον κόπον του». — Ο καϋμένος! Δηλαδή ήτο να κλαίη άνθρωπος, όταν έψαλλεν ο κυρ Στρατής. Τόσον, οπού ο παπα-Γιάννης, ο εφημέριος του νεκροταφείου, ένας με πράσινα γυαλιά, το είχε βαθύ παράπονον: — Να μη μπορώ κ' εγώ να τα καταφέρω έτσι!
Δεν παραβαίνομεν δε τας συνηθείας μας, εάν σήμερον μακρύνωμεν τον λόγον, διότι το αξίωμά μας είναι να ομιλώμεν ολίγα, όπου δεν χρειάζονται πολλά, και να λέγωμεν πολλά, όταν παρουσιάζεται περίστασις να πράττωμεν το καθήκον μας ερμηνεύοντες διά λόγων μακροτέρων κάθε σπουδαίαν υπόθεσιν.
Αλλ' όταν έφθασα υποκάτω εις την καμάραν του σπηλαίου, εύρον τόσον σκότος, που δεν έβλεπον πλέον πού με φέρει το τρέξιμον του νερού, το οποίον μέσα εις το υπόγειον ήτον σιγανώτερον· έτρεξα λοιπόν επάνω εις το νερόν εις το υπόγειον εκείνο το σκοτεινόν μερικές ημέρες, χωρίς να ιδώ παντελώς ακτίνα φωτός.
Η ιδέα, είπε ένας, όταν πρωτομπής και κοιτάξης περίγυρα είναι φως, αλαφράδα κι αρμονία. Άλλος ακόμα πιο φιλοσοφικός παρατήρησε πως κάθε ευλαβής άνθρωπος εκεί μέσα μπορεί να λατρέψη τον Ύψιστο δίχως να φέρη χαμόγελο στον αλλόθρησκο, αφού βρίσκεται εκεί συναρμολογημένο ταρχαίο πνέμα, το ελληνικό, μαζί με το νέο, το χριστιανικό — που γεννήσανε τέλειο έργο για θεία λατρεία.
Κι όταν εκείνη ερωτούσε τι άλλο είναι ακόμη από το φιλί κι από τ' αγκάλιασμα κι απ' αυτό το πλάγιασμα και τι στοχάζεται να κάνη αν γυμνός ξαπλωθή μ' αυτήνε γυμνή, ο Δάφνης είπε: — Αυτό που κάνουν τα κριάρια στις προβατίνες κ' οι τράγοι στις γίδες.
Ήταν ένας απαίσιος νέγρος, που πίστευε μάλιστα, πως μου κάμνει μεγάλη τιμή. Ασφαλώς έπρεπε νάχουμε η κυρία Πριγκιπέσσα του Παλεστρίνα κ' εγώ πολύ δυνατή κράση για να βαστάξουμε σε όσα πάθαμε ίσαμε να φτάξουμε στο Μαρόκο. Αλλ' ας τ' αφήσομε. Είναι πράγματα τόσο συνειθισμένα, που δεν αξίζουνε τον κόπο να τα διηγιέται κανείς. Όταν εφτάσαμε, το Μαρόκο έπλεε μέσα στο αίμα.
Τους πέρνει τους δύστυχους ο δασκαλισμός από τη μια, κ' η Ρωμιοσύνη από την άλλη, κι όταν τους διαβάζης, είναι να τους λυπάσαι. Εύκολα το ξεχωρίζεις τόγδοο το τάγμα από την πολεμική τους στολή· μόνο που μαζί με τις Αφροδίτες δεν κυνηγούνε και δόξα! Το τάγμα που τώρα περνάει έπρεπε με τους Τραμπούκους να πάη. Είναι μαχαιροβγάλτες, παλικάρια που στάδιο δεν τους ανοίγ' η πατρίδα να τρέξουν.
Λέξη Της Ημέρας