Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Ιουνίου 2025
Είνε δε πολύ παλαιόν και γνωστόν το παράδειγμα του Επειού, όστις όχι μόνον επενόησε και κατεσκεύασε τον Δούριον ίππον, διά του οποίου οι Αχαιοί εισήλθον εις την Ίλιον, αλλά λέγεται ότι και εισήλθεν εις αυτόν μετά των άλλων.
Διότι ο ήλιος περιστρεφόμενος πέριξ αυτής, της ρίπτει πάντοτε νέον φως, το δε παλαιόν υπάρχει από τον προηγούμενον μήνα. Ερμογένης. Ορθότατα. Σωκράτης. &Σελαναίαν& δε ονομάζουν αυτήν πολλοί. Ερμογένης. Πολύ ορθά. Σωκράτης. Ερμογένης. Αυτό το όνομα φαίνεται ως βακχικόν, καλέ Σωκράτη. Αλλά τον μήνα και τα άστρα πώς τα εξηγείς; Σωκράτης. Ερμογένης. Το δε πυρ και το ύδωρ; Σωκράτης.
Και τότε ο μακαρίτης ο γέρο-Γιαλέδης, όστις ήτο σφόδρα ενάντιος εις την ιδέαν, δι' ην είχον παραταχθή ως εις ναυμαχίαν όλα τα σκάφη ταύτα, έλεγε πρός τινα άλλον νεώτερον ομόφρονά του έν παλαιόν δίστιχον: Ήρθαν τ' ανθρωπάκια απ' τα καραβάκια. Και ήτο τωόντι βέβαιον ότι θα εξελέγετο, με τόσην φοβεράν επιστρατίαν ναυστολικού και πληρωμάτων.
Το παλαιόν Κάστρον ήτο κατά την βορειοτάτην εσχατιάν, εις άβατον και απρόσιτον μέρος, και δύο επιπροσθούντα αυτού νησίδια, βράχοι επίσης χθαμαλώτεροι του πρώτου, ουδόλως ίσχυον να το σκεπάσουν από του ανέμου.
Εις τόσην δε ευθυμίαν είχε φθάση ο Σαϊτονικολής, ώστε ήρχισε να σιγοτραγουδή ένα παλαιόν τραγούδι: Νάμουνε νειος κι' απάντρευτος και πλούσιος κι' αντρειωμένος ... Ο Μανώλης εκάμπτετο, χωρίς να το θέλη, και εις την αμηχανίαν του ήρχισε να πελεκά με το μαχαίρι του την καθέκλαν επί της οποίας εκάθητο.
Κατ' εξουσίαν τον ειρημένου συμβουλίου διατάττομεν Υμάς ίνα δώσητε εκτέλεσιν. Εδόθη εν τω ημετέρω Δουκικώ Παλατίω την ημέραν πέμπτην Φεβρουαρίου ενδικτ. Την δεκάτην Μαρτίου 1725 έτος παλαιόν εν Ζακύνθω προσήχθη η παρούσα παρά του Κυρίου Κόμητος Γεωργίου Ροΐδου όπως λάβη νόμιμον και επίσημον αντίγραφον αυτής προς γενικήν χρήσιν του. Αντίγραφον Μαρία Άγγελος Νέγρης
— Όλην την νύκτα εσυλλογιζόμην δι' αυτό, αλλά τέλος το ηύρα. — Και τι ηύρες αφέντη; τω είπεν ο Βράγγης. — Σηκώσου γρήγορα. — Είμαι όρθιος, αφέντη. — Ετοίμασε το άλογόν σου, παιδί μου. — Αλλά δεν έχω άλογον, είπε μετ' απορίας ο Βράγγης. — Δεν πειράζει, πηγαίνεις με τους πόδας σου. — Και με τας χείρας μου, αν ήτο τρόπος. — Να υπάγης γρήγορα να εύρης τον παλαιόν μου φίλον τον Λιμπέρην.
Εις τον ναΐσκον της Κεχρεάς, παλαιόν διαλυμένον μονύδριον, προσηρτημένον ως μετόχιον εις το κοινόβιον του Ευαγγελισμού, σπανίως ήρχετο ιερεύς να λειτουργήση, και, εάν ήρχετο, οι εντός του ρεύματος διαιτώμενοι και ως ποταμαία καβούρια στραβοπατούντες, ο Αγάλλος, η Αφέντρα, και τα δύο τέκνα των, δυσκόλως θα έπαιρναν είδησιν ν' ανέλθωσι διά ν' ακούσωσι την λειτουργίαν.
Επόδισε την νύκτα και κατέπλευσεν εις το παλαιόν βραχοκτισμένον και θαλασσοδαρμένον Κάστρον. Άμα εξημέρωσε και έπαυσεν ο άνεμος, εξεφόρτωσε τα είκοσι κεφάλια αρνία και ερίφια, τα εξαίρετα τυριά της Αίνου, κ' επώλησε προς είκοσι λεπτά την οκάν το κοκκινωπόν αφρώδες ποτόν.
Φωτιά ήτον αναμμένη εις το προαύλιον. Γυναίκες και παιδία εθερμαίνοντο εις το πυρ. Έκαμνε ψύχραν. — Πέτε μας καμμίαν ιστορίαν για κανένα στοιχειό, χριστιανοί, είπα εγώ, και εκάθησα πλησίον εις το πυρ. Εδώ στο σπίτια, τον κατήφορο, πόσα στοιχειά έβλεπα τον παλαιόν καιρόν! Πού κείνα τα χρόνια!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν