Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Μαΐου 2025
Και συ, καλέ γιδοβοσκέ, δόσε μου το ποτήρι, δόσε μου και τη γίδα σου να την αρμέξω τώρα, να στάξω από το γάλα της πρώτα σπονδές στις Μούσες. Μούσες, σας χιλιοχαιρετώ και για 'δική σας χάρι άλλη φορά γλυκύτερα θα ξανατραγουδήσω. ΓΙΔΟΒΟΣΚΟΣ Θύρσι, τώμορφο στόμα σου νάνε γεμάτο μέλι, σύκα γλυκά του Αιγάλεου τα χείλη σου να ευφραίνουν γιατί περνάς το τζίτζικα στο γλυκερό τραγούδι.
Η πρώτη της λέξις ήτον: καλέ αφέντη, αχ, ο Γιαννάκης μου μού απέθανε!
ΧΑΡΜΙΟΝ. Εννοεί βέβαια εις το δέρμα. ΕΙΡΑΣ. Όχι, θα φκιασιδώνεσαι όταν γεράσης. ΧΑΡΜΙΟΝ. Α, θεός φυλάξοι από ζαρωματιές! ΑΛΕΞΑΣ. Μη ταράττης την μαντείαν του· πρόσεχε. ΧΑΡΜΙΟΝ. Σιωπή. ΜΑΝΤΙΣ. Περισσότερον θα αγαπήσης παρά θ' αγαπηθής. ΧΑΡΜΙΟΝ. Καλλίτερα είχα να ζεστάνω το σηκότι μου με πιοτό. ΑΛΕΞΑΣ. Ε, άκουσέ τον λοιπόν. ΧΑΡΜΙΟΝ. Έλα καλέ μου, πες μου μια μεγάλη τύχη!
Εγώ, αξιομακάριστε φίλε, φοβούμαι τους μοχθηρούς, δηλαδή δεν θέλω να ειπώ ότι εντρέπομαι μήπως μας περιφρονήσουν. Διότι σεις δεν γνωρίζετε την αιτίαν της αλλοδοξίας των, αλλά νομίζετε ότι μόνον από ακράτειαν διά τας ηδονάς και τας επιθυμίας ρέπουν αι ψυχαί των εις τον ασεβή βίον. Και τι άλλο λοιπόν ακόμη αίτιον υπάρχει, καλέ Ξένε;
Και όταν τους ερώτησαν οι χωριάτες γιατί πηγαίνουν έτσι στον πόλεμο, εκείνοι απάντησαν με την παιδιάτικη προφορά τους: — Α δα και άρματα θέλουμε; Βγάνε βρούλα δένε τρούκους!... Κ' έπειτα που τους ελιάνιζε με το γιαταγάνι ο εχθρός εφρόντιζαν να μη χαλάσουν τα ρούχα τους! — Κάτσε, καλέ αγά και μη μου χαλάς το γαμπά μου!... Ο Γεράσιμος τ' άκουεν αυτά μα δεν έλεγε τίποτα.
Ποίον λοιπόν παράδειγμα, όσον το δυνατόν μικρόν, αλλά που να έχη ως θέμα το ίδιον με την πολιτικήν, ημπορούμεν να εύρωμεν καταλληλότερον, διά να εξηγήσωμεν το ζήτημά μας; θέλεις, καλέ Σωκράτη, δι' όνομα του Διός, αν δεν έχωμεν κανέν άλλο πρόχειρον, να προτιμήσωμεν τουλάχιστον την υφαντικήν; Και αυτήν πάλιν, αν θέλης, όχι όλην; Διότι ίσως είναι αρκετή η καταγινομένη εις τα μάλλινα υφάσματα.
Διότι αυτό δεν είναι συνήθεια του τόπου σας ούτε νόμιμον. Εγώ όμως έτυχα να ευρεθώ εις πολλάς και εις πολλά μέρη· και εκτός τούτου δι' όλας, ημπορώ να ειπώ, ερώτησα, και σχεδόν εις το σύνολόν της μεν δεν είδα να γίνεται καμμία ορθώς ούτε ήκουσα, αλλά μέρη μόνον μικρά και ολίγα, τα δε περισσότερα όλα σχεδόν γίνονται λανθασμένα. Πώς τα εννοείς λοιπόν αυτά, καλέ Ξένε; Ειπέ μας ακόμη καθαρώτερα.
Τι δε, καλέ μου, τάχα τι θα ημπορούσαν να ειπούν εκείνοι αι οποίοι αγνοούν τας δυνάμεις των δαιμόνων και των θεών και εν γένει όλης της φύσεως, ότι είναι δυνατόν ή αδύνατον κάτι τι από τα τοιαύτα; θυμάσαι, Χαιρεφών, προ τριών ημερών, τι μεγάλη που ήτον κακοκαιρία• και θα φοβηθή βέβαια κανείς, αν θυμηθή τας αστραπάς εκείνας και τας βροντάς, και τους δυνατούς ανέμους.
Λέγεις την αλήθειαν. Σωκράτης. Επομένως, όταν δεν επιτύχουν το αγαθόν όσοι προσπαθούν να θέσουν νόμους, το νόμιμον και τον νόμον δεν επιτυγχάνουν. Ή πώς το εννοείς εσύ; Ιππίας. Εάν το πάρωμεν κατά λέξιν, Σωκράτη μου, είναι καθώς το λέγεις συ, οι άνθρωποι όμως δεν συνηθίζουν να το χαρακτηρίζουν ούτω πως. Σωκράτης. Ποίοι άραγε, καλέ Ιππία, όσοι γνωρίζουν ή όσοι δεν γνωρίζουν; Ιππίας.
Και άλλα φώτα γρήγορα· — 'ς τον τοίχον τα τραπέζια· κι ας σβύση πλέον η φωτιά· κάμνει μεγάλην ζέστην . Αι, θείε Καπουλέτε μου, κάθισ' εδώ κοντά μου· εκάμαμεν το χρέος μας ημείς εις τον καιρόν μας. Αφ' ότου εχορεύσαμεν ως πόσα χρόνια είναι; ΓΕΡΩΝ ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Μα τον σταυρόν, εξάδελφε, είναι τριάντα χρόνια. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Τι! Ολιγώτερον καλέ, 'λιγώτερον σου λέγω.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν