Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 17 Σεπτεμβρίου 2025
Ακάλυπτος τώρα κ' ενθουσιασμένος ευρίσκει ότι έχομεν τεσσάρων ειδών μανίας και ότι εκ τούτων η ερωτική μανία δίδει ευτυχίαν εις την ψυχήν. Αλλ' η ψυχή μας αυτή, η αθάνατος και αγέννητος, ποία έχει ουσίαν, πόθεν ήλθε, πού πηγαίνει, τι αισθάνεται; Απαντών εις αυτά ο Σωκράτης αρχίζει τον περί ψυχής μύθον του.
Οσάκις η Εκκλησία αποκηρύττη βιβλίον, υποτίθεται ότι ευρίσκει, εν αυτώ πλάνην τινά ή βλασφημίαν, την οποίαν καταδικάζει· και τότε πας ευσεβής χριστιανός χρεωστεί ν' αποστρέφεται και ν' αποπτύη την πλάνην ταύτην.
Συμφώνως με αυτά θα ειπούμεν, νομίζω, ότι μόνον αυτός ο όρος είναι ορθός και διά την ιατρικήν και δι' οποιανδήποτε άλλην εξουσίαν. Νέος Σωκράτης. Είμαι συμφωνότατος. Ξένος. Έπεται λοιπόν, καθώς φαίνεται, ότι και από τα πολιτεύματα εκείνο είναι το ορθόν και μόνον, εις το οποίον ευρίσκει κανείς ότι οι άρχοντες είναι επιστήμονες πραγματικώς και όχι φαινομενικώς.
Αρχινούν, τον τριγυρίζουν Τύραννοι και η φωτία, Μα του στήθους του η καρδία Δεν δειλιάζει παντελώς· Στα βουνά κ' εις τα λαγκάδια Πέτεται, πέρνει τον δρόμον, Στους τυράννους δίδει νόμον Ήρωας ο τρομερός. Όθεν κάμει ευρίσκει κάστρα Όθεν κάμει τυραννίαν, Με βροχαίς από φωτίαν Μ' όθεν κάμει αυτός νικά· Πίπτουν κάτω και τα κάστρα, Σβένονται και η φωτίαις. Με πολλαίς 'ματοχυσίαις Τους τυράννους κυνηγά.
Εισέρχεται χωρίς να σημάνη, διότι κρατεί πάντοτε το κλειδίον του, και ευρίσκει την κυρίαν Πηνελόπην κοιμωμένην επί της καθέδρας της, και αναπαύουσαν την κεφαλήν αυτής επί του βραχίονός της, εν μέσω σωρείας παιγνιοχάρτων. Ο Ιωάννης διήγαγε σχεδόν άυπνον νύκτα και εξήλθε λίαν πρωί της οικίας του. Εν τω γραφείω του ήτο διαρκώς αφηρημένος.
Και το δόγμα τούτο ανήκει εις τον πατέρα του Αμλέτου ως αντιπρόσωπον βαρβαρικής και προληπτικής εποχής, όπου εβασίλευεν η άλογος βία και η χειροδικία· τούτη η ιδέα έρχεται έξωθεν και φυτεύεται εις την ψυχήν του Αμλέτου, αλλά δεν ριζοβολεί αυτού μέσα, ώστε μένει πάντοτε ξένη εις την συνείδησιν του, ευρίσκει αντίστασιν εις το υψηλόν και εξευγενισμένον πνεύμα του, όπου δεν έχει θέσιν ό,τι αναιρεί το Αγαθόν και το Αληθές.
Αν δεν είχα παιδιά στον κόσμο, θενάκοφτα τα μαλλιά μου, θενάβαζα ανδρίκια ρούχα, και με το τουφέκι στον ώμο θενά κυνηγούσα τα ιχνάρια του φονιά, ως που να κδικήσω τον νεκρό μου. Γιατί διες, παιδί μου, ο φτωχός μας ο Χρηστάκης δεν ευρίσκει ησυχία, μόνο παλεύει μέσ' στο μνήμα του όσαις φοραίς νοιώθει το φονιά του να πατή τα χώματα.
Αλλ' η ωραιοτέρα αίθουσα είνε εκείνη την οποίαν ευρίσκει κατόπιν ο εισερχόμενος, όπου δύναται να στέκεται ή να κάθηται ευχαρίστως και να παραμείνη επί πολύ χωρίς φόβον και να επιδοθή εις εγκυλισμούς ωφελιμωτάτους. Και αυτή αποστίλβει ολόκληρος από Φρύγιον μάρμαρον. Μετ' αυτήν υποδέχεται τον εισερχόμενον ο θερμός διάδρομος, ο οποίος είνε στρωμένος με Νομαδικόν λίθον.
Αλλά διατί συ λαλείς τόσον γλυκά; πτηνόν είμαι και εγώ, ουδέποτε όμως ελάλησα ούτω. Φαίνεται ότι συ είσαι πολύ ευτυχής. Διακόπτει το άσμα η Αηδών, και απαντά με φωνήν, από παράπονον γεμάτην: — Όχι, αδελφέ! πολύ δυστυχής είμαι, διά τούτο και ο άνθρωπος ευρίσκει ηδονήν και τέρψιν εις την φωνήν μου.
Αλλ' η φαντασία η αυστηρά και μελαγχολική του ποιητού Δάντου τον παρακολουθεί, κ' ευρίσκει εκεί, εις τον άλλον κόσμον, μεταξύ άλλων ψυχών μαραμμένων και πλανωμένων ως φύλλα φθινοπωρινά, την σκιάν εκείνου «όστις εξ ανανδρίας έκαμε την μεγάλην άρνησιν». Δυνάμεθα να ελπίσωμεν και να πιστεύσωμεν κρείττονα τελευτήν εις άνθρωπον προς τον οποίον ο Ιησούς, ως προσέβλεψεν, ησθάνθη συμπάθειαν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν