Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zaktualizowano: 10 września 2025
A!... tak!... masz recht!... łajdackie pieniądze... Lecz w nim, w tym brutalnym chłopie, zbudził się cień delikatności. Nie, nie dlatego! odparł szybko lecz ja mam dosyć, schowaj je dla siebie! Ona uśmiechnęła się teraz radośnie. Schowam je dla... ciebie, Wicek! On, oddalając się i malejąc coraz więcej w przestrzeni, powtórzył prawie bezwiednie: Schowaj, Olka!
Niech cię nie opuszcza we dnie i w nocy; bądź w zbrojnem pogotowiu. Nasi przyjaciele znaleźli już przedział pierwszej klasy i czekali na platformie. Nie mamy żadnych wieści odparł doktor Mortimer w odpowiedzi na pytanie Holmesa. Jednego tylko jestem pewien, a to, że nas już nie śledzono przez te dwa dni ostatnie.
Proszę wyrazić tymczasowo moje podziękowanie panom z Rady Zarządzającej, odparł uprzejmie Dzierżymirski. W sprawie tej zresztą wpadnę osobiście do biur Towarzystwa, przed mym wyjazdem. Sługa pański!.. rzucił jeszcze przybyły w ukłonie i w ślad za tem znikł za drzwiami. Dzierżymirski krokiem miarowym przechadzać się począł po pokoju.
A teraz, panowie rzekł baronet czekam na spełnienie obietnicy. Chciałbym się dowiedzieć o tem, co ukrywaliście przedemną. Pańskie żądanie jest słuszne odparł Holmes. Doktorze Mortimer, sądzę, że masz obowiązek opowiedzieć sir Henrykowi to, coś nam opowiadał. Otrzymawszy taką zachętę, lekarz wyjął papiery z kieszeni i przedstawił całą sprawę nowemu baronetowi.
To jedźmy, nie sądziłam nigdy, by już tyle czasu minęło... O czemże tak dumała moja pani? zapytał Roman, z uśmiechem. A ty? odpowiedziała pytaniem Ola. 0... ja?.. nic ciekawego odparł pośpiesznie Roman, i jakby pragnąc, by powtórnie nie pytano go o to samo, odwrócił się szybko do gondoliera, informując go, dokąd ma ich zawieźć.
O, bynajmniej odparł... Tam, w kraju, stosunki zerwałem wszystkie prawie... tu zaś zawiązałem niektóre, potrzebne mi. Mam poza tem stałe zajęcie, przynoszące mi dochód pewny... Tak, tak, zapewne, rozumiem przerwał szybko Dzierżymirski wchodzę w położenie i przepraszam bardzo za me pytania... dokończył grzecznie, a widząc równocześnie na twarzy gospodarza zakłopotanie widoczne...
Podrażniony zatem, siląc się na spokój, odparł zimno: Przepraszam, ale całkiem inaczej i zupełnie przeciwnie zapatruję się na tę sprawę, oraz rozumiem doskonale pana Januarego.
Odparł Wilbik, to przecież zwano taratatką; Ale tamta s fręzlumi, ta jest całkiem gładką, Krzyknął Mickiewicz; za tém wszczynały się swary O rożnych taratatki kształtach i czamary.
Zamykaj, do kroćset! zagrzmiał Ładyżyński, porzuciwszy silny przeciąg i zwrócił się równocześnie do Krasnostawskiego. Ma pan jeszcze ochotę na partyjkę?... bo ja to nie! O, ja również! odparł szybko Krasnostawski Zresztą nie mogę, mam dzisiaj pilne zajęcie jeszcze i wracać muszę! Żegnam pana! dorzucił uprzejmie i powstawszy, wyciągnął rękę do Ładyżyńskiego.
Słowo Dnia
Inni Szukają