United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nagle milczenie pogrążającego się coraz bardziej w mroki domu i parku, przerwał jednostajny donośny, odgłos dzwonu w pobliżu. To codziennym, panującym w Gowartowie, zwyczajem, zwoływana służbę na wieczorną kolacyę. Krasnostawski się ocknął, a jednocześnie poczuł pragnienie i głód.
Tym czasem Podkomorzy i Sędzia między dwiema strony Plac zajęli. Pan Wojski jakby przebudzony Z głębokiego dumania, na środek wystąpił, Obiegał zgromadzenie ognistą źrenicą, I gdzie szmer jeszcze słyszał, jak ksiądz kropielnicą, Tam uciszając machał swą placką ze skóry; Wreszcie podniosłszy trzonek s powagą do góry, Jak laskę marszałkowską, nakazał milczenie.
Dziękuję bardzo! odparł Krasnostawski, skłoniwszy się grzecznie, wziął papierosa, podsuwając jednocześnie Ładyżyńskiemu zapaloną zapałkę. Merci! mruknął pan Emil. Ha, zmachałem się nie gorzej od mołodycy, na polu przy burakach! westchnął. Usiedli, i zapanowało chwilowe milczenie.
Milczenie parku i domu przerywały teraz tylko tony fortepianu, coraz namiętniejsze jakby, gwałtowne, burzą ognistego zapału i pragnień wstrząsające spokojną ciszą, oraz nerwami dwojga ludzi, słuchających tej orgii dźwięków rozpasanych, zamkniętych w złocone ramy artyzmu i techniki. Głos Topolskiego wkrótce przeszedł w szept przyciszony, pieszczotliwy, miękki.
Wstąpiła pewnie do kościoła w adwent lubi przecież tam chodzić wieczorem odrzekła matka. Jeszcze się zaziębi. Bóg ją od złego uchroni!... Nastało milczenie. Tylko Nabuchodonozor podciągał noskiem, bo cierpiał katar okropny. Nagle drzwi się otwarły z trzaskiem. We drzwiach stanęła... Żabusia. Cała była jeszcze różowa, w oczach grały dogasające namiętne blaski.
Wkrótce, tamże zjawił się również mężczyzna, z kobietą młodą dość jeszcze i garstką dziatek. Przed ginącym w cieniach wieczora pomnikiem Romana, poklękli oni niebawem wszyscy... Byli to Orlęccy: ojciec, matka i córka, oraz Zieliński Herman, z rodziną. Młody głosik dziewczęcy pierwszy przerwał nieśmiało milczenie cmentarnego zakątka. Silny, jędrny zawtórował mu głos męski i szept otaczających...
Nastąpiło milczenie, potém głosy w tłumie: Jakże to dom oczyścić, jakto ksiądz rozumie? Już ci my wszystko zrobim, na wszystko gotowi, Tylko niech Ksiądz Dobrodziéj, jaśniéj się wysłowi.
Hrabia chociaż niewiedział co to wszystko znaczy, Poglądając w twarz starca czuł jakieś wzruszenie, Rękę mu scisnął; chwilę trwało to milczenie.
Przyprowadzili więc Szamana ku owéj skale i stało się wielkie milczenie, a Szaman podniosłszy oczy w górę modlił się. I przyszedł wiatr podziemny i wywrócił skałę, tak że otworzyła się czeluść ciemna i głęboka, a żaden w nią nie śmiał wstąpić najpierwszy. Więc Szaman wziąwszy kaganiec wszedł do lochu po rozwalonych kamieniach, a za nim Anhelli i więźniowie. I okropny ujrzeli widok!
Lecz Resia dnia tego nie była usposobioną do żartów. Zmarszczyła brwi, zatopiła popękane z odmrożenia ręce w rozczochrane włosy i nie odpowiedziała ani słowa. Cóżeś się tak nadęła jak pluskwa w maśle? pytał Dyńdzio. Milczenie. Dyńdzio począł się niecierpliwić. Chcesz zrobić karyerę, a cóż to... mała karyera, jaką masz teraz? Resia wykrzywiła usta. O jej!... wyrzekła wreszcie, co mi z tego.