Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Genaovendsaom." "Wacht," zegt Geert, "ik gao mit, dan heb 'k zoo wied gezelschop." "Ja, ik gao ook mit," zeg Pijter, "baos ik heb joe mien stevels bie deure hen zet, kan 'k dij Zaoterdag wol weerum haolen? D'r mout halve zolen en hakken under." "'t Schal wel gaon. Gòjenaovend." A. H. Smith. Het Frankische taaleigen.
"'En mikske!" zegt de gastvrouw, "veur de kienders; 'k hèt 'r veur gezurgd dat ie 'en moand of wat varsch kan blieven." "Wel foei, da's alté!" zegt mevrouw. Mijnheer, alvorens in het rijtuig te stappen, drukt nog eens recht vertrouwelijk neef en nichts handen, en voegt er gemoedelijk bij "Nu, we zien je toch eens?" "Joa, joa, hier a'j weerum kumt!" lacht de dikke neef.
Nadat Frerik den jonker had te huis gebracht, en den bediende, die de deur opende, de woorden: "Doar heij'm weerum die 'en onneuzele dern wou verstrikken," had toegevoegd, liep hij zoo hard als hij loopen kon, naar de grootvaderlijke woning, en vond er de twee menschen bijeen die hem zoo dierbaar waren.
Moar had Deine-Meu, Hannes, en Teunes, en Êvert dan indertied ook met de kous op den kop noar huus late goan, ze had Miechel niet vergêten, die, toen zij achttien en hij negentien joar was, met dien fransoos Napoleon noar Rusland was getrokken, moar nooit was weerum gekommen.
"Zie zoo," zei Paul; en Anneke lachte nog eens, en riep in verrukking; "Zóó op 't peerd, wi'k wel altied noar school en weerum!" De eigenares van 't Uiversnest reed naar D. Daar aangekomen liet ze haar kerreke, door Willem den errebeier bestuurd, op den grooten weg wachten, en sloeg te voet een zijweg in, die naar de hut van Teunis Dissel voerde. Zij klopte aan.... Geen antwoord.
Frerik komt weerum... Ien d'Oost kan 'k en hofstêj koopen, en za'k riek zin! Honderd guldes.... op zak! op zak!! in mien zak!!!.... Moar GROOTVOADER!?.... Wat heur 'k?.... 't Is niks... Goddank!.... God!... Vort! Bi'j' gek, jong? vort! vort. Deze gedachtenloop had in minder seconden plaats, dan wij minuten noodig hadden om hem neer te schrijven.
Dat Teunis zijn zoontje bedoelde, begreep Deine-Meu terstond, en 't was niet vreemd dat de goede vrouw 'en roar gevuul kreeg, en dat ze in de soes en de moalerij kwiem, totdat ze, na veul geproat en veul gehaspel, zei dat Teunis mergen 't oavend weerum most kommen, en dat ze hum dán zeggen zou, wát ze besloten had.
Wat 'r voorders is, Hij zal 't wél moaken!" en, daar zijn hart naar de tweede huisgenoot verlangde, verliet hij, met de woorden: "'k Zie op stond weerum," het vertrek, om Doortje op te zoeken. Doortje was in 't land. Zoodra het onweder bedaard was, had zij zich naar den verwoesten akker begeven, en zich met het breken der lompen bezig gehouden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek