Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Wat kleeft die rug, klaagde Petrò die belast was met de zorg voor het "lakensche goed." De familie rook, en streek, en wreef, en tastte, en verklaarde eenstemmig dat Wouter's rug zich had schuldig gemaakt aan 't inzuigen van allerlei vloeistoffen. 't Ruikt zoowaar naar citroen ook, zei Trui. Het riekt, verbeterde de schoolmeester, en wy ruiken, Sertrude! Och kom... ruik, riek, weet ik het.
"We kunnen best 's één keertje college verzuimen, en 't zijn zulke leuke kinderen. Zullen we 't samen even gaan vragen? Riek en Joostje maar, hè; die zullen 't lastigst wezen." 'n Half uurtje later werden de kinderen in hun zondagsche kleertjes beneden gebracht.
Die vond 't zoo buitengewoon niet als er iemand extra was, maar d'r man vroeg minstens ééns op een middag: "Riek, heb je wel genoeg?" wat de kinderen dee giegelen, omdat tante méér at dan de heele familie samen en zóóveel op haar bord te gelijk nam, dat er geen saus meer bij kon. Ze voelde zich volkómen gelukkig als ze met haar slagtanden voor zoo'n vol bord zat.
Een wit wolkentipje kwam al verzilverd uit. Ze wou 'm er uit zien komen. Maar hij kwam niet. Alleen wat wolkenrandjes stonden gekleurd alsof in de verte zilverbrand was. Den volgenden morgen lag moeder nog te bed, toen ze terugkwamen. Riek frisch van de wandeling. Jo met kringen onder de oogen. Moeder stak het hoofd uit de alkoof. "Wat heit 't gekost?"
Hij was blij, en zij kwam nader, zeggende vol bewondering: "het was of dat er ne reus on 't maaien was." "Mak is rieke?" zei Pallieter en hij duwde zijn gezicht in de malsche bloemen. "Ze zijn vor ij," juichte Marieke stil. "Ik riek er oe zieltjen in, och kom" en hij nam de bloemen in zijn arm en zag haar dankend aan. Hij voelde zich als een kind.
Ik nam der eene en wij waren te zaomen één van hart en één van zin, jao wij lagten altied te geliek, zölfs as 'k er niks gien zin an hadde maor dat heurde zoo, dagt ik, nao de verzoening. In een wip was de tente vol. 't Störmde der in. Wat een volk van allerlei soort! Hoog, leeg, riek, de middelman, kriegsvolk, arbeidslue.
"Wat heit ze te denken!" knorde moeder nijdig, "wat heit ze te denken, hè? Denk je dat d'r ooit 'n tweede om d'r komt?" "Mót ik naar Indië gaan als ik 'm neem?" ... "Als je 'm neemt... Dènk-ie daar dan nog over?" "Hij is zoo ... leelik." "Niet waar," zei Riek: "als-ie lacht heit-ie wat 'n mooie tanden." "Al had-ie geen tand in z'n mond, zou-die 'n partij voor je wezen!
"Je bent 'n mispunt! Je bent 'n niksnut! Zel je gaan telegrafeeren?" "Nee, morgen! Ik wil d'r over slapen." "Vandaag zèl je, zèl je!" Ze keven in tegen elkander met scherpe, driftige stemmen, krakeelden tot het donker werd in het heete, benauwde kamertje. Ze lag in het alkoof naast Riek. Achter het houten beschot hoorde ze moeder kreunen, die in het keukentje sliep.
Want dezen naam draagt het peurvaartuig in den huiselijken kring De Noordhollandsche Boerin. Een flink wijf is Gees Riek, rijzig, kloek en welgemaakt. Ik verzeker u dat zij die niet bleekdragen, en Gees allerminst. Ieder vindt dat de kap haar goed staat op dat glad, wit voorhoofd, bij dat kleine rechte neusje, die kleurige wang, die groote blauwe oogen, die zachte ronde kin, dien blanken hals!
Alleen zei de zwager, lachend, elken middag: "Riek, heb je wel genoeg?" Na het middageten had ze haar vaste plekje om te dutten, bij Frits in de voorkamer, bij Lien op de sofa. Weldadig-glimlachend met een huiselijk gezicht keek ze dan rond, sloot de oogen en dacht aan Charles, die tien jaar geleden gestorven was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek