Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Dat heit je ouwe 'm anders gelapt. Zit nou niet zoo stil en geef asem! Ga dadelijk met Riek naar 't telegraafkantoor en telegrafeer 'm "ja" zooas-ie gevraagd heeft." "'t Heeft zoo'n haast niet. 't Kan morgen ook gebeuren!" "Nee! Ben je heelemaal getikt, zeg? Je gaat nóú!" "Ik ben nog jong genoeg... Ik heb zoo'n haast niet te maken." "Je zèl, zeg ik, versta je!" "Wie trouwt d'r, jij of ik?"
"Ik ben er moe van," zei Else, toen ze samen van Ceres terug kwamen, "en verbeeld-je, dat je er negen hebt, en dan dag aan dag." "Terwijl jij uit bent, haal ik toch nog even Joostje beneden," zei Go innig. "Dat is zoo'n schat, en die maakt je ook niet moe.... Riek is nog wat klein.... zal wel naar bed zijn."
Riek begon na het eerste velletje als een idioot te dansen door de kamer, brullend: "We gaan allemaal mee naar Indië, we gaan allemaal mee!" "Nou, wat zeg je d'r van?" Jo zat ineengehurkt, het borduurwerk slap-neerhangend in haar schoot. De strengen rood, groen, geel hingen als dikke haren over haar bruine japon. "Laat d'r even denken," zei Riek.
Ze stonden eerst 'n beetje verlegen in de mooie kamer, waar ze anders nooit in mochten van moeder, maar Go nam dadelijk de kleine Riek op haar arm, en begon haar de platen aan den muur te laten zien, er prettig onder pratend met haar hooge, vroolijke stem, terwijl Else, éven onzeker, want ze was heelemaal niet gewoon met kinderen om te gaan, den stevigen, dikken Joost in de hoogte tilde, en van den anderen kant beginnend, hetzelfde spelletje deed, ofschoon ze in 'n oogenblik buiten adem was van de zwaarte, en, klagend zich naar Go omdraaiend, zei, dat de moderne schilderkunst er zoo'n afschuw van had 'n "geval", iets dramatisch' te geven, en ze daarom wezenlijk geen verhaaltjes voor Joostje bedenken kon.
Er moest wel iets heel krankzinnigs in den brief staan, als moeder an 't zoenen ging. "O Jo, o Jo, wat 'n nieuws! Riek! Riek, wat 'n nieuws!" ... "W
Frerik komt weerum... Ien d'Oost kan 'k en hofstêj koopen, en za'k riek zin! Honderd guldes.... op zak! op zak!! in mien zak!!!.... Moar GROOTVOADER!?.... Wat heur 'k?.... 't Is niks... Goddank!.... God!... Vort! Bi'j' gek, jong? vort! vort. Deze gedachtenloop had in minder seconden plaats, dan wij minuten noodig hadden om hem neer te schrijven.
Nu werd er gebeld; het klonk gedempt door, en ze bleef even in spanning, of Else zou blijven liggen, maar die gooide zich met 'n ruk om: "Is 't Han?" "Ik zal 's kijken.." Nee, 't waren de blouse-vriendinnen: Riek en Francis; wou ze misschien, dat ze binnenkwamen; zou 't niet te druk zijn? Nee, prettig; ze moesten zeker komen; was de kamer netjes? Jawel, dat ging wel.
Hij mocht dien middag blijven eten, en er was taart en wijn en dessert, en tante stuurde 'n heele bezending naar boven voor de juffrouw.... en de volgende dagen was er telkens bezoek, dat keurig ontvangen werd, en gezellig onderhouden; elken avond was de kamer vol jongens- en meisjes-vrienden, en tante was allerliefst, vond het aardig ze allemaal ook 's te leeren kennen, liet zich vergoden door Coba en Riek, die bloemen aan haar brachten, en gaf den jongens huiselijken, hartelijken raad; toch ook blijvend femme du monde, die au courant is van opera's en concerten en tooneel.
Riek bleef even ademhappen van benauwdheid onder de dekens. Toen zei ze met oogen gróot-open: "Ze hebbe me lekker niet... gesneje"... "Hen, pas toch op!" "Ja, Pop." "Niet zoo voorover buigen!" "Nee, maak je niet ongerust." Ze hield hem toch maar stevig vast bij zijn bretels, terwijl ze angstig achterover leunde. Eindelijk was 't er.
"Ja, we komen bij dezelfde families aan huis. Haar man is rechter." En éven dacht ze er over weer te gaan vertellen van hun weelderig, ijdel leventje daar, de partijen en dinertjes, en de naijver en kleine plagerijen onder elkaar; maar ze hield zich in, vroeg door naar Riek, die altijd nog maar "in stilte" verloofd was, en weinig vooruitzicht had, omdat hij niets uitvoerde, 'n echte boemelaar....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek