Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Ja, de moeder wist zelve maar al te goed welke behandeling uitgeworpenen als zij te wachten hadden. De melaatschen stonden aan den rand van een smallen weg, zoodat de wandelaar haar rakelings voorbij moest gaan. Zoodra hij binnen het bereik harer stem was deed de weduwe het waarschuwende: Onrein! Onrein! hooren. Tot hare verbazing liep hij door.
Die speelt ze als ze lacht en schreit; toen ze haar bruiloft vierde, speelde ze die en toen ze voor 't eerst in haar eigen woning kwam. En die speelt ze ook nu. De oude snaren begrijpen haar wel. Ze is ongelukkig, diep ongelukkig. Een wandelaar, die voorbij kwam en die tonen hoorde, zou denken, dat de booze grondeigenaar een bal gaf aan zijn buren en vrienden, zoo vroolijk klinkt de polka.
Hoe! is er in dit vriendelijk morgenuur en immers nog vóór bureautijd geen enkele wandelaar in 't prachtige Haagsche Bosch? Ja toch, ginds in de verte daar gaat "de grijze mijnheer," en daar, op 't groote pad, keert de altijd lezende bakkersjongen met zijn leege broodmand als naar gewoonte dood-langzaam naar de stad terug.
Het oude kasteel ligt aan den voet van de ruige Veluwsche hoogten; de wandelaar, die het Rijnbootje heeft verlaten en de breede weiden doorwandelt, waar het vee rustig ligt te herkauwen in de zon, staat verrast, wanneer hij aan het einde van zijn tocht, den ouden burcht, sterk en waardig, ziet verrijzen uit den krans van welig geboomte tegen den achtergrond der zacht rijzende groene heuvels.
Van Chambon gaat het verder door het diepe dal van de Surain, overal met dennenbosschen bedekt, met groote slingers omhoog tot aan het gehucht Bressouleille. Ditmaal is het een gelukkig verschijnsel als de wandelaar wat moede wordt, want bij het rusten is de klimmer altijd geneigd om eens achteruit te zien hoe hoog hij al gekomen is; en juist achteruit zijn hier de heerlijkste vergezichten.
Halfluide soms ontsnapte hem eene goedkeuring over een koornstuk of eene verwondering over 't werk dat men hier gister, zoo of anders, met of tegen zijn boerenzin, bedreven had. En langs de rechte bane, waar hij nu een verre zicht kreeg, merkte hij nog altijd geen levenden wandelaar. Vanhoutte slaapt nog, *k ben de eerste er uit vandaag,... of hij durft niet komen, gromde hij.
Zij verheugen zich in drinken, dansen, spelen en muziek, gaarne zijn zij in gezelschap der nimfen, die zij dikwijls tevergeefs met hunne liefde lastig vallen, en jagen zij den eenzamen wandelaar in de stille bosschen vrees en schrik aan.
"Ik doe 't niet," zei mevrouw heftig. "Je kan toch moeilijk verlangen dat 'k na beneden spring als Jan van Schaffelaar," betoogde meneer rustig: "we moeten hopen op den een of anderen wandelaar".... "D'r wandelt niemand," huilde mevrouw nerveus: "dat weet je wel. We verhongeren honderd tegen één".... "Eénig"...., haperde Amélie.
Paul nam zijne pet af en zei zoo vriendelijk mogelijk: "Dag, Grootmoedertje, hoe is het met U?" "Wie ben je, die zoo vriendelijk goedendag zegt?" vroeg het oude vrouwtje. "Twaalf eikenbosschen heb ik zien groeien, en ik heb ze ook weer zien sterven; maar nog nooit is hier iemand geweest, die mij zoo vriendelijk goedendag zei." "Ik ben een vermoeide wandelaar," zei Paul.
Den steenweg naar Geeraardsbergen volgende, beklimt men den Edelare-berg, die ruim 80 meters hoog is. De helling is nog al steil. Ook zal de wandelaar wel eens poozen, en dan eenen blik werpen op de stad en de vallei der Schelde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek