Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Flipsen," zei ze, "ik denk, dat er volk is. Er wordt, geloof ik, aan de ruiten getikt." "Zoo? Ik heb er niets van gehoord. Nu, dan moeten ze nog maar eens tikken." De veldwachter ging voort met zijn schrijfwerk. "Rikketik, rikketik!" klonk het opnieuw. "Hoor je wel?" riep de vrouw. "Ja, nu hoor ik het ook. Waarom tikt dat volk niet aan de deur, zou je zeggen?
Nu is het mijn beurt, manneke!" Maar vóór Flipsen er erg in had, rukte Dik zich onverwachts los, en zette het op een loopen. De veldwachter hem na! Dik liep den tuin door, het huis om en den weg op, in de richting van zijn ouderlijk huis, maar ongelukkig kon hij niet snel genoeg uit de voeten, en weldra hoorde hij Flipsen weer achter zich.
Wa zeg ze? Wat doe ze?...-Al die vragen kruisen door elkaar, maar niemand kan opheldering geven. 't Is er één warboel, in en om het huisje. De veldwachter baant met moeite den kruiwagen een weg; de stoet houdt vóór het deurtje stil. Twintigtallen stroomen toe, dringen zich trappelend op elkaar, zien, of zien niet den dooden "Binder" binnendragen.
De veldwachter blies op zijne lont; de muzikanten brachten hunne speeltuigen aan de lippen. Wie werd hier dan afgewacht? Een nieuwe burgemeester? De gouverneur? De koning? In de verte kwam eene opene koets als een bankwagen, met twee paarden bespannen, op stillen draf aangereden. Voor zooveel men zien kon, zaten daarin twee mannen, twee vrouwen en eenige kinderen.
Op een gegeven ogenblik maakten zij het zo bont, dat de veldwachter, wiens huis zij juist voorbijtrokken, hevig zijn deur openrukte, een ogenblik stom-roerloos op zijn drempel bleef staan, en plotseling weer binnen liep, alsof hij zijn sabel wou halen. Massijn en zijn negers hadden het haast op een rennen gezet.
"Begrepen, mijnheer," mompelde de veldwachter bevestigend. De burgemeester en de grootste hoop der omstanders volgden den treurigen stoet, die den gewonden notaris naar zijne woning vergezelde. "Kom, Mie-Wanna, heb moed," zeide de baanwachter tot zijne vrouw. "Ga nu bij de kinderen in den waggon en ween niet langer; het kan er toch niet aan helpen.
De veldwachter zweeg; het is uiterst moeilijk uit te maken hoe orthodox iemand wezen moet om met canalje te heulen. "Nu, wat heb je daarop te zeggen? Antwoord je mij niet? Als ik één woord spreek, ben je ontslagen!" Onwillekeurig dacht de eenvoudige veldwachter aan een ander hooggeplaatst man, die ongeveer achttien eeuwen geleden hetzelfde gezegd had tot een gevangene... tot zijn eeuwige schade.
Zij stond in strak-gespannen houding op terwijl hij binnen kwam, beantwoordde machinaal zijn korten groet en hoorde als in een droom zijn woorden: "Bezinne,... ge meug nie verschieten,... 'k kom ou zeggen da we Smul gevonden hên." "Deud?" kreet zij, in instinctmatige vrees of er nog twijfel was. "Deud," antwoordde de veldwachter langzaam hoofdknikkend.
De geest, dien hij dan bedoelde, was echter meer die van Datheen dan die van Christus. Hij mocht wel eens een enkelen keer een veldwachter, die hem wat ruw aanpakte, allernadrukkelijkst een duw teruggeven, waarvoor hij dan later met de meeste opgewektheid een paar maanden gevangenisstraf onderging.
D'r ging een rilling over me rug, ken 'k je zegge. Maar me kameraad zet d'r een vloek op en wil toch, pertoe, met d'n éénen knol verder. Komt daar juist de veldwachter an! "Ik zal ervan zwijgen als je doet wat ik zeg," zeit ze toen en loopt door. En Krelis, ook niet mis, doet, om den veldwachter, of ie 't zelvers zoo prakkezeerde. Wat is dat hier mannen? vraagt de veldwachter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek