Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Dan moet je je maar wat meer moeite getroosten. Als het niet anders kan, moet je maar eens een van die knapen onder het raadhuis opsluiten, dan zal de schrik er wel voor een geruimen tijd inzitten. Liefst een van de belhamels, dat spreekt van zelf. Wie is de ergste?" "De ergste, burgemeester? Dat is Dik Trom," zei de veldwachter, die blijde was, dat hij er toch nog wat van kon zeggen.
"Hoe soude 't Godt weten? Ende sou'er wetenschap zijn bij den Allerhoochsten?" Deze wanhoopskreet van Asaf wrong zich ook uit het hart van den eenvoudigen veldwachter naar boven, toen hij met z'n handjevol geld bij den ontvanger vandaan kwam. Want eerst aan het einde van zijn psalm zong Asaf: "Bezwijkt mijn vleesch en mijn hart, zoo is God de rotssteen mijns harten en mijn deel in eeuwigheid!"
"Wat is daar gebeurd?" vroegen enkelen. "Daar was," ging de eerste spreker voort: "door dominee Brummelkamp doop en avondmaal bediend; en onderwijl kwam een veldwachter uit naam van den burgemeester eischen dat allen vertrekken zouden. Maar ze bleven waar ze waren. En 's middags was er weer dienst, die ongestoord kon afloopen.
"Naar de pastorie," antwoordde de dokter, "Ik heb hun daar gezegd alles in gereedheid te houden, in geval zij gevonden werd. Loop een van allen vooruit en zeg dat wij komen." "Wie is de andere?" vroeg iemand. "Mijnheer Bingham de advocaat, die onlangs uit Londen hier gekomen is. Laat de veldwachter naar zijn vrouw gaan.
Toen eindelijk het gezelschap weer aan land kwam, stond de veldwachter hen op te wachten. Van allen werden de namen genoteerd; voor ieder hunner zou beboeting volgen. Toch had geen van allen een tittel of jota van de wet overtreden, alleen had dominee gehandeld tegen de uitlegging, welke het laatste koninklijk besluit van de grondwet gaf.
Jan was ten einde raad, want hij naderde Flipsen met groote snelheid, en 't leed geen twijfel, of bij dezen voortgang reed hij hem pardoes tegen de beenen. Hij probeerde de kar op zijde te rukken, maar tevergeefs. "Hei, hei daar, hola Flipsen!" riep hij in doodsangst den boozen veldwachter toe, want hij was hem bijna genaderd. Maar Flipsen verkoos geen stap op zij te gaan.
Jans nog onder den indruk van het gehoorde, liep zoo hard mogelijk de gang weer in, naar de voordeur en gilde "Van Buren, Van Buren hier, hier!" De veldwachter wilde juist den hoek omgaan, maar kwam nu terug.
De zaak was echter nog niet uit, want Wobbe vertelde den volgenden dag aan Flipsen, den veldwachter, welk eene gelukkige vangst hij had gehad, en gaf hem de namen der schuldigen op. Zoo kwam het, dat Flipsen den winkel van Trom binnenstapte, waar Dik juist bezig was een paar klanten te helpen.
Dan koos hij uit, wat hem het mooiste van zijn schilderijen leek: het dorpje onder sneeuw, met de ontbloeiende lichtjes bij invallenden avond, en vroeg den dorpsveldwachter of hij dat naar het kasteel wou brengen. Eerst had hij gedacht er zijn moeder mee te zenden, maar toen voelde hij als 't ware iets vernederends voor zichzelf in die opdracht. Beter ging het door den veldwachter.
De officier hield den weerloozen man de blanke sabel voor oogen. "Volmacht genoeg tegen jou en je gelijken! En nu geen praatjes meer of je krijgt de volmacht te voelen!" De ouderling bewoog zich niet. "Veldwachter!" schreeuwde de luitenant; "haal dien vent weg!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek