Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Verstoor hem niet op nieuw. Vaar voort maar Advokaat. ORATYN. Och, dat ik zeggen wou, myn Heer, heb ik vergeeten. LEANDER. Nu Oratyn, vaar voort, gy hebt u wel gekweeten. Maar hoe, je staat zo krom, wat doen uw armen by Uw lyf te hangen? sta recht op, en ziet naar my. Beweeg uw armen op die wys, en wilt niet hellen Op eene zy. Nu kom gryp moet; wilt u herstellen. ORATYN. zyn armen beweegende.
Ik was niet de eenige jongen, die gevoeliger was voor een scheldwoord dan voor ziekte en dood. Het was regel, dat geen enkele jongen zijn vader of moeder liet uitschelden. Wie zich dat veroorloofde, kon op een onmiddellijk pak slaag rekenen. Schooiers van de straat als hoedanig wij onszelf nooit beschouwden scholden nog wel eens van: »Je ouwe vaar, die gezete het", of, nog erger, »die gehange het". Maar werd die smaad niet zonder omwegen met een afrossing betaald, dan bracht dat de gescholdene bij ons in minachting, die zulk een smaad op zich had laten zitten. »Van mijn mag je zeggen, wat je wilt, maar van mijn vader blijf je af," luidde het steeds. Is dit niet iets buitengewoon liefs en aantrekkelijks in de jongenswereld? Ik heb het altijd een heerlijk verschijnsel gevonden. Zelfs de grootste belhamel en de ongehoorzaamste zoon liet zijn vader niet beleedigen. Dit raakte zijn eer, zijn hoogste eer. En dan had je toentertijd nog onderwijzers hoe is 't mogelijk die zich niet ontzagen, een jongen te krenken in zijn ouders. Men heeft me wel eens verzekerd, dat zulke er nog zijn. Maar d
Kom, Wijsheid! dat uw zeegnend licht beschaam wie vreezen van de vrucht der kennis te eeten, en breng' te schand wie lichtschuuw zich vermeeten de kracht te keeren van uw vrijen Aâm. Vaar als een frissche wind de velden oover, de vuuren aller Liefde wakker aan! doe aller Harten Vlammen samenslaan! en vaag den Heemel schoon met éénen toover!
Zo ik hem voort laat gaan, hy zal haar ruineeren. Kent ge een bedrieger, die een man noch heet met eeren, Die trouw zyn vrienden dient, als hy geloont werd? Een ivrig dienaar. WOUTER. Wel, myn Heer, ’k loof ja, of neen. LEANDER. Maar zouder noch... WOUTER. Myn Heer, was noch myn vaar in ’t leven, Dat was een man die jou in ’t minst niet zou begeven.
Lieve vriend, wie gij ook zijt, ontvang deze kus, In 't bijzonder U kus ik, vergeet mij niet, Ik voel mij als een, die zijn dagwerk gedaan heeft, en moede is, Ik ontvang nu opnieuw den heiligen geest van den Overgang, uit mijn mensch-gewordenheid vaar ik op, heenwaarts, waar anderen mij zekerlijk wachten, Een ongekende Sfeer, werkelijker nog dan ik waande, onmiddellijker nog, schiet oproepende dageraadstralen door mij heen.
Hij schopte in zijn verwarring tegen de deur, waar een klein butsje in kwam, en zeide: O, neem mij niet kwalijk, vaar wel, beterschap, mevrouw, beterschap ... dag, ... mevrouw. En zijn blonde, hoog stijgende haar verdween plotseling uit de kamer. De dokter en de twee professoren hadden gezegd, dat zij niet goed wisten, wat eigenlijk de ziekte van Mathilde was.
Edel Achtbare! hij Flitz Edel Achtbare!.... Cassinootje, Rederijkerskamer! alles tot stand brengen,.... overal de eerste viool spelen!.... Mijnheer de burgemeester, hoe vaar je? Dankje!.... hi, hi, hi!.... In de eerste week naar Den Haag, bedanken, ook oom Piet, de goudsmid, die werkte. Meteen naar Wolkensteijn. Va voor de moeite bedanken, die ook al WERKTE... Terugkomen in B...., met va en moe.
»En zoo vaar ik maar rond, en weet niet, wanneer ik met mijn helpers weer tehuis kom op Saipan«, zei de postmeester in wanhoop. De dokter troostte hem, zoo goed het ging, maar in stilte hoopte hij, dat in dit weer het heele Saipan maar niet in het gezicht zou komen.
Welke? Dat gij mij een' onheusch vriend zult noemen, die vroegere innige betrekking, later aangehouden kennis, eindelijk weder toegehaalde banden prijs geeft, die.... Vaar niet voort met uwe beschuldiging, bid ik. Ge zoudt gelijk hebben, ware het zoo.
"Zooals gij verkiest," hernam Joan, het pakket weder bij zich stekende: "gij zegt dan, morgenochtend...." "Te negen uren. Vaar intusschen wel, Heer Gezant." "Ik heb de eer u te groeten, Heer Secretaris!" zeide Joan en vertrok. "Morgenochtend te negen uren!" herhaalde Ludwig, zoodra hij alleen was. "Tegen dien tijd zit gij, waar men u zoo licht niet vandaan laat vliegen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek