United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
LANDLOOPERIJ. Zwerftocht van een dagbladschrijver onder stroopers en schooiers. 4e druk. 5e 1000-tal. Goedkoope uitgaaf. Prijs f
Schooiers, bedelaars, rabauwen en heel die bende luiaards, die vadsig langs de wegen slenteren en zich liever laten opknoopen dan zich aan eenigerhande bezigheid over te leveren, kwamen van heinde en verre aanloopen, verlekkerd door den honiggeur. En 's nachts zwierven zij in groote menigte door velden en hoven.
De jongen ziet haar versuft aan, en beproeft op te staan, de andere knapen trekken hem weer naar beneden op de stoep en onthalen het meisje op de gemeenste, liederlijkste scheldwoorden. Kom Piet, luister nou niet naar die schooiers, ga nou maar meê; ik zal wel zorgen dat moeder 't niet merkt.
Het stemde hun bitter, dat diezelfde ellendige, smerige kerels, die luizige schooiers in vodden van kleeren gehuld, zittend op oude schonkige knollen, zonder zadel, met den voet in een touw bijwijze van stijgbeugel, een oud verroest pistool als vuurwapen, een stok met een verroesten spijker er aan in plaats van een lans, diezelfde eeuwig naar brandewijn stinkende schooiers, welke als een troep gieren het stervende Groote Leger hadden omzwermd, maar de vlucht namen bij het minste verweer, het stemde hun bitter dat die paar honderd hongerige lafaards door de Amsterdamsche burgerij als vrijheidshelden werden verwelkomd en dat de komst van zóó'n bende het weifelend stadsbestuur bemoedigde, om zich bij den opstand te voegen.
De portier, in zijde en fluweel gekleed, stond met zijn grooten, met zilver beslagen stok aan den ingang. «Ons bal kan zich met dat van den koning meten!» zei hij en wendde zich verachtelijk tot de gapende menigte, die op de straat stond; wat hij dacht, bleek genoegzaam uit zijn gedragingen en bewegingen. «Schooiers, die daar alles staat aan te gapen, bij mij vergeleken ben je allemaal kanalje!»
"Voor den d....!" zeide hij, den vreemdeling en mij met een woedenden blik aanziende: "zullen wij vlag strijken, zonder die schooiers nog eens de volle laag te geven?" "Ja!" zeide Haentje, zijn hoofdman met bevreemding aanziende: "ik begrijp niet...."
Bumble zichzelf met zijn aangeboren waardigheid in de rede, »die gemeene schooiers hebben 't gedaan!« »'t Is vreeselijk om aan te denken,« zei de dame huiverend. »Denk er dan niet aan, juffrouw,« zei Mr. Bumble. »Ik kan 't niet laten!« teemde de dame. »Neem dan eens iets, juffrouw,« raadde Mr. Bumble bedarend. »Een beetje van die wijn?«
Dat ontbrak er nog maar aan! Hij was vernederd in hun oogen, hij had zijn aanzien en macht zelfs bij die schooiers verloren, van de hoogte en pracht als gemeentebode was hij neergezonken tot de diepte van een belachelijken pantoffelheld. »Alles in twee maanden tijd!« zei Mr. Bumble, van sombere gedachten vervuld. »Twee maanden!
Ze rolden op en over elkander, onder 'n wagen, gillend en gierend, trappend en krijschend, als 'n rattennest verdierlijkt. Daarnaast zaten twee schooiers stoelen te matten, gebogen 't hoofd, om beter te zien in 't half-schemerdonker. De handen bewogen snel en de biezen gleden geel-streeperig over 't hout. Beestmenschen, hongerlijders, verschoppelingen.
MEVR. STOCKMANN. Die krijg je hier in de stad stellig niet bij elkaar. Kennen jullie niet een paar straatjongens?... zoo'n paar echte schooiers?... MORTEN. Jawel, vader, ik ken er een heeleboel. DR. STOCKMANN. Mooi zoo; breng er mij dan maar een stuk of wat hier. Ik zal eens eenige proeven nemen op straathonden ... soms zijn er merkwaardige koppen onder.
Woord Van De Dag