Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Kom, Wijsheid! dat uw zeegnend licht beschaam wie vreezen van de vrucht der kennis te eeten, en breng' te schand wie lichtschuuw zich vermeeten de kracht te keeren van uw vrijen Aâm. Vaar als een frissche wind de velden oover, de vuuren aller Liefde wakker aan! doe aller Harten Vlammen samenslaan! en vaag den Heemel schoon met éénen toover!
Zwijgend hing de klok in den tooren en wachtte. Omlaag in de glinstrende gangen der stad dwar'lden in vuurigen zwerm de lichtjes. Peillooze nacht toefde in den heemel bij flauwe, deinzende sterren. Posuït me in tenebris ... Zwijgend hing de klok in den tooren en wachtte...
Mijn hart heeft bitterheeden als de Dood en diepten waar geen woorden van gewagen, is daar wel Liefde sterk genoeg en groot, die 't kan verzwelgen en ten Heemel dragen? Ik blader vluchtig thans in 't boek der dagen en leg het duisterst zonder deernis bloot, tot schuuwe schimmen angstig rond mij klagen: "Gedenk! Gedenk! Gedenk! éér gij verstoot!"
Als een wit vlinderken ging 't welgemoed in zachte fladdervlucht door donker dal, en zocht met vagen schijn een stellig goed: Uw licht, Uw zoetheid ooveral, totdat het door de sombre denne-stammen, den vrijen, hoogen heemel weer zag vlammen. Hier zijn mijn oogen, ach, zoo blind! zoo blind!
Het ijzer valt, hij staat rechtop gericht, en als een gloed-fontein met duizend kleuren maakt zijn geroep den veegen heemel licht en doet de vlam zijns woords den scheemer scheuren, 't verworpen volk blijft stil en geeft geen teeken, maar d'englen aan de hellepoort verbleeken.
Maar wee den dichter die niet staag blijft weeten dat van Godsliefde alleen zijn dichtmacht stamt, hij wordt bij 't stemloos volk teruggesmeeten midde¯in zijn kracht verlamd. Blijft ons nabij dan, dat wij niet vergeeten de rechte waarde¯en zin van wat bestaat en wij wat van den heemel is niet meeten naar menschenmaat. Shelley's Epipsychidion.
Wij verkwisten ons duurste goed als onnoozele kinderen, als het domme vee dat zijn voer vertrapt, En toch is in ons bereik een leeven vol heerlijkheid, de macht tot allerhoogste zeegeningen is ons geschonken. De deur staat oopen tot wat alle droom en hoope oovertreft, tot vreede en geluk op aarde en zaligheid in den heemel. Zijn onze verbeeldingen niet schamel en klein?
Hoe ben ik beschaamd, ik wou zacht spreeken, mijn waan brak, ik ben verneederd, en zoo gelukkig. Met gevouwen handen in mijnen schoot zat ik neer, omhoog ziend als wie een schat kreeg uit den heemel. Trotsert, zeide mijn hart, zul je wéér groot doen? Zul je wéér spreeken als een machtige oover zichzelf?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek