Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
De vroege avond zonk reeds triestig in den somberen kelder en de beide vrouwen, angstig naast Rikiki op een der gëimproviseerde ledikanten gezeten, slaakten een kreet van verlichting toen zij hem ongedeerd weer zagen binnen komen. We zullen vannacht maar vertrekken, zei hij eensklaps, met sombere stem. Zij juichten op, als van verlossing. O, ja! O, ja! riepen zij smachtend.
Bella zal na den noene komen, een paar uren, met haar borduurwerk.... Zoo slijt de leege tijd. Ik ben vol zorgen om uwentwil, mijn kind. Waarom wilt ge u verbergen voor mij? Toch niet, moeder ... maar, kijk, ik ben moe en ziek. Romaan is zoo buiten reden triestig en Madeleen ook ... en Wiezeken is verre, verre.... Is dat alleen uw droefenis? Dat is een groote droefenis.
Koffie? .... Neen .... neen .... dankje zeer.. Ze blikte droevig naar 't venster, waar de witte vlokjes door malkander heenwiegelden, op windjes. Wat een triestig weer, zei ze nog. Hij keek ook op. De zacht-klare ruit viel blauwig in zijne oogen. Zijn voorhoofd werd klein, angstig. Zeker, zeker, antwoordde hij, het is een triestig weer.
De winter naderde, als een té wel bekende oude gast, met triestig gezicht en zwartgallig gemoed. De zonnige vreugde stierf in grijze droefheid om hem heen, en 't was of hij de menschen vóór zich wegjoeg: zij vluchtten met opgetrokken schouders in hun donkere huisjes en kropen er rillend om het knappend, rood-opflakkerend haardvuur.
Ik zou wel, berustend, willen Lichteloozen dag verduren Als uw hoofd maar enkele uren Zich tot mijnen schouder boog. Maar ik zag de nachtgetijen Veler jaren gaan en komen Zonder dat gij van mijn droomen Maakte Uw leven deelgenoot; En ik hoor de regen schreien Door de twijgen, triestig liedje Bij dit menschelijk verdrietje Dat zoo klein is... en zoo groot.
Maar moeder weet er nog niets van. En Anna..." Hij stokt en kijkt uit het raam. Ik voel dat hij huilt. O, philosofie over dood en leven is een onding, als de zekerheid van dood er is. Alleen gezonde menschen zijn sterk van voornemen. Ik probeer hem op te monteren, praat met hem. Hij blijft triestig. En ik lièg afschuwelijk. Er wordt gebeld. Het is een kennis, die luidruchtig binnenkomt.
Op mijn leeftijd is het niet alles te waken en 't is zoo triestig 's nachts als een ongeluk in huis is...... Toe drink eens, mijn beste, één kopje maar". Zij dwong Marguerite half een kopje te nemen. "Hè, dat is warm en doet u goed. Je mag vandaag wezenlijk wel wat kracht verzamelen...... Wees nu verstandig en wacht in mijn kamer de dingen af".
Maar toen 't was kort nadat Jan, met hevige twisten, het huis uitgegaan en ook Willem weg was, naar Leiden verhuisd, dus juist toen er vanzelf doordat het gezin nu zooveel kleiner was, wat kalmte scheen te zullen komen daar waren zich haar dagen gaan versomberen; ze werden lang en triestig, grijze wacht-tijden, en 's nachts lag ze uren te huilen in bed en te woelen om-en-om, in koortsig getob.
Hijgend en afgemat kwam hij door 't kreupelhout langs steile kronkelpaadjes op den zandigen top. Hij zonk er zuchtend neer in 't heidekruid en sloot een lange wijl zijn moede oogen. Iets dofs kwam over hem, alsof hij droevig in zou sluimeren. Maar zijn geest werkte, zijn lijden werkte en weer gingen zijn oogen triestig open. Daar lag vóór hem, en onder hem, de nuchtere werkelijkheid.
Alle kleinigheden, die ze zich van z'n leven herinnerde: z'n bleekheid op Eduard's examen, toen hij den zonsopgang had gezien: z'n uitgelatenheid en dán weer z'n stil-zijn op de picnic, en 't nooit éven willen bekennen, dat hij triestig of ziek was, alles wees op 'n verwoeden strijd met 'n donkere macht, die ondanks 't verzet sterker in hem werd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek