Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Maar 't hielp niet. 't Was anders een goede vent, meneer; hartelijk en vriendschaphoudend; hij heeft me wat dikwijls gezegd: "Strijkman, als jij zoo vaderlijk met me spreekt, dan ben ik een heel ander mensch." O! meneer de avekaat, ik heb er zoo'n hartzeer van gehad, dat hij nog zoo akelig aan zijn eind is gekomen." Hier haalt de pandjesbaas zijn bonten zakdoek uit en wischt zich de roode oogen.
De papieren zouden volgens de meening van den ouden man het verdere wel doen. Allerlei zwarigheden kwamen hun echter, toen zij het plan bespraken, voor den geest. Wat zouden zij zeggen, indien een der vroegere buren van Dorus Makko toevallig den pseudo-Dorus zag en zich herinnerde, dat "Krates" volstrekt geen idioot was geweest? "Hij is gevallen en suf geworden," zei Strijkman.
Eenigszins verlegen antwoordt Strijkman: "Er is gisteren iemand vanwegens uw kantoor bij mij geweest, om naar een zekeren Makko, die op een bovenkamer bij mij in huis heeft gewoond, te informeeren." "Juist! En wat weet u van dien Makko?" De kalme bedaardheid van den procureur doet Strijkman niet op zijn gemak zijn; hij antwoordt dus eenigszins haperend: "Ik, ik, hm! weet alleen, dat hij dood is."
Alles, wat hij van dokter Abels vernomen had, kwam overeen met hetgeen Strijkman hem had verteld, tot op één punt na, namelijk de verdwijning van den knaap en zijn opneming door vrouw Juttner. Er was voor den procureur weinig scherpzinnigheid toe noodig om te begrijpen, dat hij met een paar oplichters te doen had, en 't kostte geringe moeite om te doorzien, welken weg het tweetal op wilde.
"Dat weet ik niet zeker meer. Maar wacht eens!.. Ja! ik herinner mij toch wel, dat ik eenmaal een brief heb gezien, die..." "Heb je nooit papieren gehad? Weet je niet, of je vader ze had?" "Papieren? Wel zeker, nu komt het mij op eens in de gedachten: er waren verschillende papieren, die... O, nu staat het mij in eens duidelijk voor den geest, ze waren in de latafel; Strijkman nam ze mee.
"Dat weet ik niet, maar ik heb zoo'n idee, dat...." Verder komt zij niet, want de procureur treedt binnen, legt het dossier, dat hij in de hand houdt, op tafel en neemt met een kort "goeden morgen" tegenover hen in een armstoel plaats. Allen zwijgen, alleen Strijkman schraapt zich de keel en hoest achter zijn rooden zakdoek.
"Ik kan het niet helpen, mijnheer Krasser; 't is ook zoo'n grappige vent, en ik laat me villen, als het niet die pandjesbaas is, waar Janus van morgen van vertelde. U is er nog vet ..." "Ga op je plaats en gedraag je behoorlijk." Cornelis had goed gezien: 't was Philip Strijkman, die nu bij den procureur in het spreekkamertje zat te wachten.
"Niets, niemendal!" bromt Strijkman. "Hoe komt die deur open? Waarachtig! al de honden weg; dat is een gemeene streek; ik ben bestolen. Wie heeft ..." Een onderdrukt lachen klinkt uit de bedstede. "Dat is zeker die satansche bult, die mij dat gebakken heeft." Met die woorden nadert de pandjesbaas het bed en schuift de gordijnen open.
De jongen van vrouw Juttner had juist zoo'n bochel, ongeveer hetzelfde rosachtig-blonde haar.... En zestien jaren! de ouderdom zelfs kwam uit, en dan onnoozel en doof er bij. "'t Kan niet mooier," dacht Strijkman, terwijl hij rechtop in zijn bed met de hand onder het hoofd zat te soezen... 't Warrelde in zijn brein; hij overlegde: "Die vrouw schijnt wel handelbaar te zijn.
"Nou, ik wil 't royaal behandelen; je zult van elke honderd gulden er twintig hebben." "Och, kom! dacht jij dat? Jongens, jongens! dat's te scheutig, Strijkman, dat neem ik niet aan." "Niet?" vroeg de pandjesbaas verwonderd. "Waarachtig niet, dat doe ik niet." "Wat dacht jij dan, juffrouw?" "We zullen eerlijk deelen, jij de helft en ik de helft, annemekannememeesamen, hoor!" "Hè? Je dolt met me."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek