Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
"En zoo'n jongen zou ik in huis nemen," mompelt Strijkman, terwijl hij de hondenhokken in oogenschouw neemt en oppervlakkig berekent, hoeveel brandhout ze hem zullen opleveren. Met zijn hondje in het jasje gewikkeld onder den arm, rent Dorus de straat op; waarheen weet hij zelf niet. 't Is donker; 't is koud en nat in de straten, maar hij merkt het niet.
"Meneer, de juffrouw beneden heeft haast; zij verzoekt beleefd, of u haar ook te woord kunt staan?" "Laat haar binnenkomen." En weder 't woord tot Strijkman richtend, vervolgt de heer Verhagen: "Wij hebben medelijden met u, omdat ge een oud man zijt, en geven u de gelegenheid, om hier, zonder met het gerecht kennis te maken, de waarheid te bekennen.
'k Wou, dat ik nooit iets van hem had gezien of gehoord en dat jij naar de..." "Begin je weer? Laten we de zaak afmaken: ik wil schappelijk met je handelen; je kunt me afkoopen." "Zoo, dat zou je wel willen." Strijkman brengt werktuiglijk de hand naar zijn borstzak. "Dat spreekt vanzelf. Denk je, dat ik jou gezelschap zoo aardig vind?
"We zullen nu verder de zaak maar in handen der politie geven, dunkt u niet, dokter?" "Och, neen, meneer, kijk eens naar dien ongelukkigen jongen en heb medelijden!" smeekt de weduwe. "Politie?" vraagt juffrouw Ram verwonderd. "En wat zeg jij nu, baas Strijkman?" "Doe wat je niet laten kunt, meneer!" Bevend laat hij zich op zijn stoel vallen.
"Neen," was 't antwoord, "'t is een particuliere zaak..." en Strijkman had zich meteen voorgenomen zoo spoedig mogelijk naar den procureur te gaan, om te weten wat er eigenlijk aan de hand was. Toen hij 's avonds alleen in de binnenkamer zat, kwam hem de dood van den hondenkoopman voor den geest.
Vrouw Juttner's oogen schitterden, terwijl Strijkman vertelde, en toen hij geëindigd had, stak zij hem over de tafel de hand toe en zei: "Sla toe, ouwe slimmerd, ik doe mee; maar als er wat van komt, zorg je dat ik vrijloop, en Kobus ook." "Wat zou er van komen?"
"'n Avond, baas Strijkman," grinnikt de jongen, die met zijn beenen tegen het houten beschot trommelt. "Satanskind! heb jij die honden losgelaten?" "Jawel, baas Strijkman. Wat liepen ze! Ha! ha! ha!" "Vervloekte kriek, dat zal ik je inpeperen!"
Verkoopen maar, dat's de baas, daar draai ik het altijd naar toe," zegt Strijkman, als tot zichzelf, terwijl hij zijn magere, klauwachtige handen wrijft. "Achthonderd drieëntachtig, daar kan wel eens een traktatie op staan vandaag, hé poes?"
De procureur ziet hem van ter zijde aan en denkt: "Je schijnt met al de omstandigheden goed bekend"; maar toch vraagt hij met een zeker wantrouwen in zijn stem: "Heeft u de oproeping in het Handelsblad gelezen?" Strijkman spert zóó verwonderd zijn oogen open en zet zoo'n dom eerlijk gezicht, dat Verhagen oogenblikkelijk overtuigd is; dat hij de oproeping niet kent.
In de spreekkamer bij den procureur Verhagen zit de oude Philip Strijkman in zijn zondagsche jas met een groote ouderwetsche groene parapluie tusschen de knieën, op welker knop zijn hoed hangt, te wachten; tegenover hem zit vrouw Juttner en naast haar de ongelukkige, gebochelde Kobus.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek